Amerika in staat van shell shock
Mijn stad, Washington, is de schok nog altijd niet te boven, een paar dagen voor de inauguratie van Donald Trump. Als Trump vrijdag om 12 uur lokale tijd wordt beëdigd als 45e president, weten veel stadsgenoten niet wat ze moeten doen: thuisblijven en onder de dekens kruipen, de stad ontvluchten, of demonstreren.
Maar een nieuw tijdperk begint, of ze nu willen of niet. Barack Obama verlaat het Witte Huis, en de anti-Obama treedt aan. Washington, waar nog geen 5 procent van de kiezers op Trump stemde, zal met de nieuwe stadgenoot moeten leren leven. Maar daar is bijna niemand in mijn omgeving klaar voor. Het is een staat van shell shock, die je ook tegenkomt in andere progressieve enclaves, zoals Chicago, New York, of San Francisco.
Amerika is in tweeën gehakt. Twee wereldbeelden, twee culturen, twee waarheden. Het gaat al decennia zo, maar in de Obama-jaren is dit proces versneld. Het Amerika waar ik woon, is het land van dure, biologische supermarkten, van yogastudio’s, regenboogvlaggen en van Uber. Anders dan mijn meeste stadgenoten reis ik veel, en breng ik veel tijd door in het andere Amerika. Dat is het land van food deserts, American Football-velden, evangelische kerken en pickup-trucks.
Ben je links, of linksig, dan woon je in een stad. Ben je conservatief, dan is er een enorme kans dat je in een plattelandsgebied woont. Die scheiding is zo absoluut geworden, dat Amerikanen zelden nog iemand tegenkomen met een totaal ander wereldbeeld. Ook daarom kunnen zoveel Washingtonians nog nauwelijks geloven dat het tijdperk van Barack Obama voorbij is, en dat het tijdperk-Trump aanbreekt. Ze hebben simpelweg nog nooit een Trump-aanhanger gesproken.
Guus Valk (1977) is NRC-correspondent in Washington en de auteur van Obamaland. In de dagen voor de inauguratie van Donald Trump zien we de vraag naar zijn boek over 8 jaar Obama flink toenemen. Die laatste president bracht veel tot stand, maar één ding lukte hem niet: Amerika is niet de unie geworden die hij voor ogen had. Integendeel.
