Meditatie

Schuin tegenover ons in de trein zat een man een blik bier te drinken. Hij dronk snel, althans, hij maakte veel hijsbewegingen met zijn arm richting zijn mond. Een conducteur vroeg om kaartjes, de man liet zijn OV-chipkaart zien en begon trots te vertellen in het Engels.
Hij had onlangs een inburgeringscursus gevolgd en behaald. Met weinig interesse hoorde de conducteur zijn verhaal aan. De conducteur kon niet vluchten, alle kaartjes waren gecontroleerd en we bevonden ons aan het begin van de trein terwijl het eindstation naderde.
Ik werd rustig van dit schouwspel - de enthousiaste man en de lichtelijk nerveuze conducteur. Snuffel maar aan elkaar, dacht ik, word maar vriendjes.

De man zocht naar een Nederlands woord en dacht hardop na. De conducteur keek me aan maar ik liet me niet verleiden om een medestander te worden van zijn kleine ongemak.
De man zei: ‘Today is, today we remember…’ tot hij hard op zijn bovenbeen sloeg, eureka! en hij brulde: ‘Do-den-herden-king!’ 

In het Engels met een zwaar Nederlands accent zei de conducteur dat het vandaag een belangrijke dag was voor alle Nederlanders.
De man stond op, gooide zijn blikje weg en hief zijn handen omhoog. Hij keek mijn vriendin aan en zei: ‘Today we remember the dead people, tomorrow we are free.’
Ze deed haar koptelefoon af en vroeg: ‘Wat?’