Bosgod

Bij een hek versperde een bewaker me de weg. Toen ik uitlegde dat ik voor de bomenman kwam, zag ik de vertwijfeling op zijn gezicht. Hij keek naar mijn rode mutsje: ‘Je hebt niet eens een helm op.’ Daarna bleef zijn blik hangen op mijn gebloemde kaplaarzen. ‘Blijf op afstand, het is levensgevaarlijk, hij hoort je écht niet.’ Met tegenzin liet hij me gaan. Dichterbij gekomen begreep ik zijn bezorgdheid. De kettingzaag en hakselaar bulderden. Bas bungelde boven in een hoge boom aan touwen. Af en toe viel er een tak ter grootte van een kleine boom omlaag, ik voelde de grond dreunen.

‘Overdag ben ik meer in bomen bezig dan dat ik op de grond sta,’ vertelt hij me later. ‘Op een gegeven moment is zo’n bladerkroon je kantoor. Als ik in een boom te gast ben en intuïtief op takken leun of me laat vallen, voel ik me vrij. ’ Bas heeft een olijk hoofd en twinkelende ogen, hierdoor lijkt hij op Pan, de vrolijke natuurgod uit de Griekse mythologie.

Hij stuurt de groei aan van bomen en helpt ze hun eigen helende vermogen te gebruiken, zegt hij. De tijd dat boomchirurgen oude bomen stutten en rotte plekken uitholden en vol smeerden met pasta’s, is voorbij. Helaas moet hij vanwege ziekte of schimmel ook vaak adviseren om een boom te rooien. Maar goed, zoals we allemaal weten, kunnen bosgoden meedogenloos zijn.

Bas droomt erover om in het sparrenbosje op het terrein van de Biotoop een boomhuis bouwen. Ook fantaseert hij over een bijgebouw voor zijn gereedschap, want nu ligt zijn kettingzaag in de woonkamer die hij deelt met een net gepromoveerde psychologe. Zijn bankschroef staat op de plaats van de stofzuiger.

Altijd als hij ergens bezig is, komen er mannen tegen hem opscheppen over de bomen die zíj omgehakt hebben. Volgens Bas komt dat doordat je met minimale middelen – een zaag en een paar touwen – enorme gewichten in goede banen weet te leiden, dat maakt machtig.

Soms zelfs te machtig. Een paar jaar geleden moest hij zes populieren vellen. Hij had er al vijf gedaan, toen de laatste afknapte en gedeeltelijk in de tuin van de buren viel. Boven op een pas schoongemaakte caravan die klaarstond voor de winterberging. 

De buurvrouw was ontdaan, de buurman stond er vreemd genoeg bijna tevreden naast, met zijn handen in zijn zakken. Wat bleek: een paar dagen ervoor had die buurman een hoogwerkertje gehuurd bij een bouwmarkt, hij had een tak afgezaagd die dwars door het dak van hun nieuwe schuur was gegaan.

De buurman keek opzij naar zijn huilende vrouw en zei: ‘Zie je, zelfs bij een prof gaat het weleens mis.’


Schrijfster Sabine van den Berg leeft met haar gezin in de grootste kunstenaarsgemeenschap van Noord-Nederland: De Biotoop in Haren. Van 7 mei t/m 23 juni is haar expositie van illustraties uit ‘Berichten uit de Biotoop’ in Vleugel F van de Biotoop te bewonderen.