Verkleden
Deze column is ook te beluisteren, ingesproken door Jonah Falke zelf.
‘Stel je aan mens,’ zei hij, ‘ik heb gewoon spaghetti gegeten.’
‘Dat weten die klanten toch niet?’
Ik mengde me niet in het gesprek.
Mijn vader is een kale man, maar ik weet dat een pruik hem staat. Slechts één keer zag ik hem in een jurk, verkleed als vrouw. Het was helaas niet zo dat ik hem betrapte terwijl hij zich stiekem zo had uitgedost. De waarheid is, zoals wel vaker, wat teleurstellend.
Er was een themafeest die avond, ‘van vrienden’, waar de mannen als vrouwen verkleed moesten, en andersom. Waarom deze mensen ‘als vrienden’ doorgingen, als je je voor hen moest verkleden, kun je je afvragen.
Het idee dat vrienden gemak brengen werd hierdoor voor mij aan het wankelen gebracht.
Met tegenzin trok mijn vader een soepjurk aan en zette hij een pruik op. Hij houdt niet van verkleden maar misschien nog minder van veeleisende vrienden.
Het kon geen kwaad om mijn vader eens te zien als iets dat hij niet is of wil zijn. Hij deed me denken aan een soort vriendelijke tante Paulien. Al heb ik geen tante die Paulien heet. Hoe dan ook: het verkleden veranderde hem.
Op dat feest waren er mannen die zich letterlijk en figuurlijk van een andere kant lieten zien. Sommigen dansten zo fanatiek en leken de maillots het liefst nooit meer uit te willen doen. Een geestverruimende gewaarwording in een dorp. Want daar lijkt het aantal transgenders of iets dergelijks toch aanzienlijk kleiner.
Ook ik verkleedde me die avond als vrouw. Ik zal het niet ontkennen: ik had mooie benen in mijn legging. Of beter gezegd vrouwelijke benen. Voor de rest was het vooral een wat onwennig gebeuren geweest.
Het jurkje dat ik droeg had ik geleend van een meisje dat ik graag eens zonder kleren had willen zien. Dat gebeurde alleen nooit. Wellicht twijfelde ze al langer aan mijn mannelijkheid of zocht ze gewoon wat anders in een jongen. Ik heb het haar nooit gevraagd.
Gister maakte mijn vader keurig zijn lippen schoon op aandringen van mijn moeder.
Hij zei: ‘Zou je nog steeds van me houden als ik een vrouw was?’
Mijn moeder zei volmondig ja.
Ik meen een belangrijke les geleerd te hebben van dit relaas: familie, klanten, vrienden of mogelijke geliefden zijn de mensen die je zo min mogelijk teleur wilt stellen.
