Zoeken
Cadeautje
‘Ik moet je iets leuks vertellen.’ De Viking lachte geheimzinnig. Ik had hem net gefeliciteerd met Nikki, zijn vriendin, ze was die dag jarig. ‘Vanmorgen heb ik me laten inpakken door de kinderen’, zei hij. ‘Ik heb mezelf cadeau gegeven. Gisteravond ben ik naar Emmy’s naaiatelier gegaan en heb ik haar gevraagd of ze een lang, breed lint voor me kon fabriceren. Het moest helemaal om mij heen kunnen en dan nog lang genoeg zijn voor een strik. Die strik hebben de meisjes vanmorgen in elkaar geknoopt.’ Ik moest lachen. ‘En wilde Nikki je hebben?’ ‘Ja. Volgend jaar op mijn verjaardag trouwen we.’

Cadeautje

Gepubliceerd op 10 november, 2017 om 00:00

Nu is het volgend jaar. Vanochtend ben ik om half zes opgestaan. Mijn man heeft tegenwoordig een baan waarvoor hij akelig vroeg op moet. Meestal draai ik me dan nog een keer om, maar deze ochtend dus niet. Ik sta op een stoel in mijn nachtpon voor de voordeur van Nikki en De Viking. Met duct tape plak ik de slingers vast. Wanneer ze hangen, kruip ik weer in bed. In de stilte van de vroege ochtend hoor ik een vreemd gepuf, dat soms ook weer stopt. De meeste geluiden van mijn buren ken ik wel, maar dit kan ik niet thuisbrengen, ik sta op, slapen lukt toch niet meer. 

Op de gang zit mijn buurvrouw, in een badjas. Rond haar voeten liggen opgeblazen ballonnen. Op het pompje wiebelt een volgend exemplaar. Twee buurmannen zijn ook opgestaan, zij blazen ballonnen met hun mond. Ik neem ze aan en knoop ze dicht.

De hele ochtend blazen, pompen en knopen we. Onze gang ligt vol ballonnen en lijkt de ballenbak van Ikea wel.

Dan komt De Viking eraan. Hij grijnst. In zijn kielzog rijdt zijn zoontje op een skelter, ik zie aan zijn oogjes dat het hem wel wat lijkt om door de ballonnen te racen en kan zijn vader nog net op tijd waarschuwen.

‘Gefeliciteerd!’ zeg ik. ‘Met je verjaardag en met je huwelijk.’

De Viking straalt. Hij is opnieuw op weg naar Emmy’s atelier. Hij wijst naar zijn zoontje: de mouwen van zijn jasje moeten nog worden ingenomen.

Mijn buren en ik hangen de ballonnen aan de bomen langs het pad, zodat die de gasten de weg zullen wijzen naar de feestzaal.

 

Nikki en De Viking zijn de eersten die in het huwelijk treden op trouwlocatie De Biotoop. Meneer Boomker, ambtenaar van de burgerlijke stand, buurman van De Biotoop en eigenaar van de boekhandel in Haren, komt in toga ‘onze burgemeester’ trouwen.

’s Avonds gaan mijn jongste zoon en ik het bruidspaar feliciteren in Vleugel F. Voor het eerst zie ik een bruid met een sleep waaraan een jongetje zich schaterend op zijn buik laat meesleuren. En hoewel haar bruidsjurk strapless is, maalt Nikki daar niet om, ze trekt haar zoontje lachend achter zich aan. De Viking draagt een overhemd met papagaaitjes en lianen. Hij kijkt uiterst tevreden, want hij is vandaag jarig én getrouwd. 

Schrijfster Sabine van den Berg leeft met haar gezin in de grootste kunstenaarsgemeenschap van Noord-Nederland: De Biotoop te Haren. Ze schrijft erover in haar columns, die om de week o.a. op ons Lebowski Blog verschijnen. Bij Lebowski Publishers publiceerde ze in september de trilogie Zien Horen Zwijgen.

Auteurs
Auteur: Sabine van den Berg

Sabine van den Berg (1969) is als docent Proza verbonden aan de Schrijversvakschool te Groningen. Ze publiceerde eerder de romans De naam van mijn vader, De lachende derde, Wissel en Dingen die niet mogen.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: