Zoeken
Een kijkje in de toekomst
Na thuiskomst van het interview ging ik meteen op de bank liggen met mijn ogen dicht. Het was mijn tweede interview die week en er stonden er nog vier gepland. Ze gaan over het boek dat ik geschreven heb, dat gebaseerd is op deze columns, maar dat geen bundel verzamelde columns is. Alle aandacht ervoor is heel goed. Maar een interview geven is een heel ander métier. Ergens over praten is iets anders dan ergens over schrijven. Je moet op een andere manier alert zijn.

Een kijkje in de toekomst

Gepubliceerd op 13 november, 2017 om 00:00, aangepast op

Ik had even kunnen gaan wandelen om mijn hoofd leeg te maken, ik had kunnen proberen te mediteren, had me op z’n minst kunnen aanmelden voor de yogales hier om de hoek.

In plaats daarvan pakte ik een zak chocola, zette Netflix aan en keek achter elkaar een heleboel afleveringen van de Zweedse serie ‘Bonusfamiljen’. Over de lotgevallen binnen een samengesteld gezin, de nieuwe liefde, de exen van wie je nooit af komt, de kinderen die ook ineens met elkaar opgescheept zitten.

“Je moet Bonusfamiljen kijken!” had een vriendin gezegd, “kun je je toekomst zien!”

Gevoelloosheid en ergernis

In de uren die volgden, zag ik de gevoelloosheid en de ergernis waarmee er met de nieuwe partner over hun ex gepraat werd, ik zag hoe de nieuwe partner een gruwelijke hekel had aan de kinderen van zijn nieuwe geliefde. Erg veel ongemakkelijke en pijnlijke ontmoetingen tussen de exen. En ook erg veel scènes met de twee nieuwe lovers die elkaar wel op konden vreten. De verlaten ex die uiteindelijk Tinder installeerde op zijn telefoon.

Op een gegeven moment, ik was steeds dieper in het bankstel weggezakt, begon ik me af te vragen of een kijkje in de toekomst nemen wel zo verstandig was. Misschien was dit de toekomst ook helemaal niet. Was het niet beter gewoon kalmpjes in het nu te blijven? Het nu bood mij genoeg stof tot nadenken.

“Zullen we gaan wandelen?” appte ik de gescheiden buurvrouw.

“Ik lig al onder een dekentje op de bank”, appte ze terug. En ze plaatste er een icoontje van een wijnglas bij.

Voor ik naar bed ging, zat ik nog even op mijn dakterras, ik ademde frisse lucht in en keek uit over de daken van het nieuwbouweiland waar het zich allemaal afspeelde.

“Weet je, dit is het gewoon”, zei ik tegen mezelf. “Het nieuwe leven is allang begonnen.”

“En wat nu?”

“Nu zit je hier met jezelf.”


Ik nog wel van jou is onlangs verschenen bij Lebowski Publishers. Elke Geurts (1973) publiceerde eerder de verhalenbundels Het besluit van Dola Korstjens (2008), Lastmens (2010) en Lastmens & andere verhalen (2015). Ook schreef ze de veelgeprezen roman De weg naar zee (2013). Daarnaast schrijft ze voor Trouw en VPRO Gids en verschijnen dagelijks columns op elkegeurts.nl.

Deze column verscheen eerder in Trouw. 

Auteurs
Auteur: Elke Geurts

Elke Geurts (1973) publiceerde drie verhalenbundels en de romans De weg naar zee (2013) en Ik nog wel van jou (2017). Alle werden overladen met lof en genomineerd voor onder andere De Gouden Boekenuil, de BNG Literatuurprijs en de Anna Bijns Prijs. Daarnaast is ze schrijfdocent aan o.a. Schrijversvakschool Amsterdam.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: