Om ons allebei | Bij mij thuis

Om ons allebei

hangt een geur van giftige gedachtes

we ruiken die bij elkaar

in klei boetseren we billen en borsten

omdat we zelf binnenkort vrouwen zijn

'Mijn vader ligt de hele dag op de bank,' zeg ik

'Die van mij in een tuinstoel. Binnen.'

zij kneedt en modelleert

ik stomp en sla

'Hoeveel pogingen deed de jouwe?' vraagt ze

'Twee, zover ik weet.'

'De mijne wel vijf.'

dan, met uiterst geduld en ingehouden adem

vormen we oogleden, tepels en vingers

 

 

Bij mij thuis

zijn luxaflex en gordijnen gesloten

’s morgens, ’s middags, ’s avonds, ’s winters, ’s zomers

altijd eigenlijk

buiten dragen mijn ouders zonnebrillen

voor mijn zolderraam hangt niets

ik slaap met open ogen

overdag kijk ik in de zon

al doet dat pijn

en achtervolgen de lichtbollen mij nog dagen

 

 

Illustratie: Sabine van den Berg
Meer over trilogie Zien Horen Zwijgen lees je hier.