Dat is wel superleuk aan Samuel; dat hij altijd verliefd blijft op ons, op zijn manier dan

Toch is juist Sinterklaas een feest dat ons weleens opscheept met gevoelens van droefenis, omdat Sinterklaas een jaarlijkse mijlpaal van zijn beperkingen is. Nooit voelde Samuel, de onwetende, de voorpret, de vreugde, de angst voor Zwarte Piet desnoods. Nooit maakte hij een verlanglijstje, nooit vroeg hij dreinerig wanneer hij zijn schoen mocht zetten.

En wij als ouders komen zo vaak bij hetzelfde cadeautje uit. Ook wij zijn onwetenden. Samuel groeit niet mee naar de spelcomputer of de nieuwe fiets. Elk jaar geven we hem speelgoed voor kinderen van 1 jaar, als we tenminste geen dvd of kledingstuk kopen. We struinen door de winkel en vragen ons af of hij eindelijk iets voor een 3-jarige aankan. Nee, dat apparaat is te moeilijk, oordelen we dan vlot, en ook dat andere speeltje valt af. Altijd weer is hij die jongen van anderhalf, maximaal.

Dat geldt trouwens niet alleen voor cadeautjes. Is Samuel weleens verliefd, vragen anderen soms. Nee, volgens ons niet. Maar moet een kind met een ontwikkeling van een 1,5-jarige verliefd zijn, al is hij in werkelijkheid 16? Een kind van 1,5 is bij vooral gek op zijn vader en moeder. Dat is dan wel weer superleuk aan Samuel; dat hij altijd verliefd blijft op ons, op zijn manier dan.

Dat Samuel helemaal geen voorpret heeft, is te bars gesteld. Samuel kijkt met iets meer belangstelling naar het Sinterklaasjournaal dan naar het gewone journaal voor grote mensen. Hij staat voor de televisie en reageert op de verwikkelingen. Op de een of andere manier vindt hij ze machtig interessant, opwindend zelfs. Of een Piet pikzwart is, met roetvegen of helemaal wit, dat zegt hem niets, maar ogenschijnlijk voelt hij de spanning van alle streken die ze uithalen op tv, van alles dat dreigt in het honderd te lopen. Het is alsof hij minimaal iets begrijpt van de verhaallijn van de scenarist, die de stress bij kinderen tot maximale hoogte opjaagt, in de wetenschap (voor ouders dan) dat vlak voor 5 december alles goedkomt.

Op Pakjesavond is de volgorde duidelijk. Samuel krijgt het eerste cadeautje. Een dvd. Die zetten we meteen op, waarna we hopen dat hij braaf kijkt. Dan kunnen wij verder met de andere pakjes in de zak.

Niemand hoeft overigens medelijden met Samuel te hebben, want het is de laatste tijd voortdurend Sinterklaas voor hem. Sinds ik een oproep plaatste om ouderwetse muziekapparaatjes voor hem te bewaren, wordt geregeld een pakje geleverd, zelfs uit België. Samuel scoorde ook al een prachtige dierentrein, met als extraatje kaarten van beesten met geluiden. Je moet ze met fijne motoriek in een gleuf steken, om bijvoorbeeld een cavia te horen. Dat is nog net even te moeilijk voor hem, maar wie weet wat de toekomst brengt.

Samuel heeft nog niet alle pakjes uit den lande gekregen. Het is nog geen 5 december.

Willem Vissers (1964) schrijft wekelijks in de Volkskrant over het leven met de gehandicapte Samuel, de middelste van zijn drie zonen. Zijn kroniek verschijnt iedere woensdag op het Lebowski Blog. Dit is deel 48.

Reageren? w.vissers@volkskrant.nl

Op 3 november verscheen bij Lebowski Willems columnbundel Samuel, kroniek van een ongewoon gezin.

Foto © Marijn Scheeres