Bobbi en Lous
Wat ik wel weet is dat sommige vrienden van mij zittend plassen, niet omdat ze dat zelf willen, maar omdat het moet van hun vriendin. De WC-bril kán er vaak niet eens rechtop, hij is zo geconstrueerd dat ie meteen weer naar beneden zakt. Het is als ik daar op bezoek ben nog een hele klus om met een knie de bril omhoog te houden en tegelijkertijd mijn heupen zo te positioneren dat ik in staat ben het grootste deel van mijn plas op het keramiek te laten landen.
Als mijn vriendin mij zou gebieden om zittend te plassen, hoe zou ze dat dan gaan handhaven? Zou ze stiekem aan de deur gaan luisteren? Welke straf zou ze me opleggen als het te hard spettert? En als ik haar oor achter de deur vermoed, kán ik dan nog wel?
Of krijg je hetzelfde ritueel als bij de pisbakken, dat je ’m net uit je broek hebt gehaald en aan weerszijden door twee kerels wordt vergezeld en dat het dan niet meer lukt en dat je voor de vorm afschudt, alsof je net klaar bent, en daarna gespeeld opgelucht je handen wast, waarna je met volle blaas weer aan het tafeltje gaat zitten, tegenover je blind date met d’r Lous Haasdijk-bril.
Deze hele week doet Erik Jan Harmens net na het nieuws van 1 uur bij Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1 een verlate dagsluiting. Afgelopen nacht ging het over staand en zittend plassen.
