Chinese dokter

Het is traditie in mijn familie om tijdens kerst altijd een ‘vreemde’ uit te nodigen. Vorig jaar was er een vluchteling uit Birma. Deze keer een vrouw die Chinese geneeskunde studeert. Hoewel niemand van mijn familie gelovig is, kunnen ze het kennelijk niet laten om de naasten lief te hebben.

Of is het lijfsbehoud om anderen uit te nodigen? Door de blik van een gast aan tafel, gedraagt men zich doorgaans beter. Om de onderlinge spanningen te onderdrukken nodigden ook The Beatles op den duur gastmuzikanten uit. Toch gingen The Beatles te vroeg uit elkaar. De vreemde helpt, maar lost niets op.  

Het was de eerste keer in jaren dat ik deelnam aan Kerst. In het boek Dit Is Waarom Mensen Op Twitter Zitten wordt het feest in drie woorden samengevat: ‘Nog steeds vrijgezel?’

Dit falen en de schaamde daarover wilde ik mezelf liever besparen. Sinds er wel een vriendin is, verplaatst het falen en de schaamte zich naar elders.

Na het kerstdiner werd er luide muziek gedraaid en veel gedronken. Mijn vriendin ging naast de Chinese dokter in opleiding zitten en door de flakkerende kaarsen heen zag ik dat ze de pols van mijn geliefde pakte en direct vroeg: ‘Ben je ongesteld?’

Mijn geliefde was stomverbaasd. Niet veel later verdwenen de twee naar de andere kant van het huis om een diagnose te stellen.

Tegen de man naast me, toevallig een internist, vertelde ik wat er zojuist gebeurde. Bij het horen van alternatieve geneeswijzen vertrok zijn gezicht en zei hij stellig: ‘De meeste kwalen gaan na twintig dagen over. Na een week of drie gaan mensen pas naar een huisarts, of iets dergelijks. En als ze dan iets innemen denken ze dat het helpt, terwijl het probleem vaak al aan het verdwijnen is.’

Ik zei: ‘Wellicht voelde ze ook niet aan haar pols of ze ongesteld was, maar heeft ze gewoon goed op de hond gelet. Honden ruiken zulke dingen.’

De internist lachte en zei: ‘Katten doen dat ook. Ooit had ik zo’n kat. Als we mensen op bezoek kregen vroegen we de vrouwen eerst of ze ongesteld waren. Erg vervelend om te vragen maar anders moesten ze echt thuisblijven. Als die kat bloed rook, greep en beet hij tussen de benen.’

Stralend kwam mijn geliefde met de Chinese dokter in opleiding terug. Bloedarmoede en zuivel bleken de boosdoeners. Ik zag de internist bedenkelijk kijken.

‘Wonderlijk dat je bij het vastpakken van de pols meteen kon zien wat er aan de hand was,’ zei ik.

De Chinese dokter in opleiding zei: ‘Mijn leermeester is daar nog veel beter in. Als ik zijn kamer in kom ziet hij al of ik ongesteld ben.’ Ze lachte ondeugend en zei: ‘Ik had een relatie met hem. Als je een relatie hebt gehad dan ga je anders met elkaar om.’

Als mijn geliefde straks terugkomt zal ik vragen hoe het was bij de dokter. Als je een relatie hebt ga je anders met elkaar om. Maar hoe persoonlijk het ook is, uiteindelijk zijn alle mensen vreemd. De ander kan je helpen van het voor- naar het hoofdgerecht. Maar het lost niet voor eeuwig de honger op.