Roken

Een half jaar geleden schreef ik dat ik aan de vinger van de tandartsassistente had gezogen. Zonder schaamte had ik het opgeschreven. Maar toen ik weer in de behandelstoel lag, schaamde ik me. Ze hadden het gelezen.

Maar voor ik iets kon zeggen, kreeg ik gelukkig een tang in mijn mond. Ik besefte dat het levensgevaarlijk is om over je tandarts te schrijven: ze zullen je tong eraf slijpen. 

Later vandaag las ik dat er bij Medisch Centrum Leeuwarden niet meer gerookt mag worden. In de Volkskrant schrijft Magriet Oostveen: ‘De patiënt die voor een ziekenhuisingang staat te roken in zijn badjas is, zeker wanneer aan zo iemand ook een infuus vastzit, een bespottelijk en tragisch gezicht.’ 

Woordvoerder Frits Mostert (een ex-pijproker nog wel) heeft 'horen fluisteren dat er in het fietsenhok gerookt wordt.’ En een andere Frits, Frits van Dijk, is van plan ín zijn auto op de parkeerplaats te roken. Maar de meeste patiënten roken nu buiten het terrein, op het fietspad. Slingeren in Leeuwarden nu vele fietsers om rokende badjassen heen? Is dat niet ook gevaarlijk?

Roken heeft steeds minder voordelen. Maar het even kunnen ontsnappen als je in gezelschap bent, is nog steeds een aangenaam bijverschijnsel om de sleur tegen te gaan. Rokers maken altijd een praatje met elkaar. Ik zag het eens gebeuren dat een man een sigaret bietste van een vrouw.

Een jaar later gingen ze trouwen.

Toen ik vanmorgen na mijn tandartsbezoek weer buiten stond, regende het. Ik was in de haast, zonder aansteker, vertrokken. Ik schuilde in het fietsenhok maar er was niemand om een vuurtje aan te vragen. 

Deze hele week is Jonah Falke huischroniqueur bij Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1 en doet hij tegen de klok van twee uur een verlate dagsluiting. Dinsdagnacht ging het over de tanende voordelen van het rokerschap.