Her

Na afloop van de film belde ik haar en zei: ‘Op alleen jouw stem zou ik ook verliefd kunnen worden hoor.’

Ze zei: ‘Maar je wilt elkaar toch in de ogen kijken? Mijn olijf-ogen.’

Over dat ik ogen de meest oninteressante vrouwelijke rondingen vind, zweeg ik. Je al te persoonlijke gedachtes kun je maar beter zo lang mogelijk voor jezelf houden, denk ik.

Maar dat ze terugdacht aan die olijf-ogen deed me deugd. Een jaar geleden, op Valentijnsdag, keek haar aan en zag ik dat haar ogen leken op doorgesneden groene olijven. Ik vertelde het haar.

Ze zei toen: ‘Dat is het mooiste wat ooit iemand op Valentijnsdag tegen me heeft gezegd.’

Wat anderen ooit tegen haar hadden gezegd, kan ik alleen maar raden. Ik vroeg er ook niet naar. Als er soms toch iets ter sprake komt waar andere geliefden bij betrokken waren, zeggen we beiden even luchtig: ‘Oh, was dat misschien in je vorige leven?’

‘Ja, dat was in mijn vorige leven,’ zegt de ander dan.

Een jaar later, in dit leven, uit de liefde zich soms in de meest praktische zaken. Vanavond zal ik voor haar koken. Een gerecht met olijven sluit ik niet uit.