Bedenk goed wat je met je oude camera doet

Rick, een goede vriend, vroeg me of ik zijn project even wilde promoten. Maar nadat hij me de foto’s gemaild had, leek een kruisverhoor me gepaster.

Je publiceert foto’s die niet eens een privé-album hebben gehaald. Waar ben je mee bezig?
“Ik zoek camera’s waar nog een filmpje in zit. Ik vraag ook anderen of ze voor me willen uitkijken, maar het liefst vind ik het zelf. Die camera’s zijn doorgaans maar een paar euro. Laatst, echter, was ik blijkbaar in een dure kringloopwinkel beland. 15 euro voor een heel simpel analoog cameraatje.”

Je ontwijkt mijn vraag! Die rolletjes zijn de aanbieders er vergeten uit te halen. Het is natuurlijk nooit hun bedoeling geweest dat jij zoiets persoonlijks publiceert.
“Misschien niet, maar dat vind ik de vrijheid van een kunstenaar. Straatfotografen mogen ook alles en iedereen zomaar vastleggen. De camera’s, inclusief rolletjes, heb ik eerlijk gekocht. Het rolletje kan vergeten zijn, ja, of misschien kon het de eigenaar niets schelen, dat blijft de vraag. Bij straatfotografie hanteer ik de regel: vermoed ik dat het mensen schaadt, of dat ik het zelf vervelend zou vinden als het mij zou overkomen, dan wis ik de foto’s. Die regel geldt bij dit project ook.”

“Ik ben van mening dat als ik met respect omga met de beelden, ik er iets moois en speciaals van kan maken. Daar benadeel ik waarschijnlijk niemand mee. Wat straatfotografie betreft: vrijwel niemand merkt het als ik hem of haar fotografeer. Ziet iemand zichzelf later terug, en diegene baalt daarvan, dan sta ik open voor een gesprek. Maar ik heb ook mijn principes: in de openbare ruimte mag ik iedereen fotograferen zoals ik ze op dat moment zie. De beroemde en inmiddels overleden fotograaf Ed van der Elsken liet zijn duizenden straatfoto’s toch ook niet eerst beoordelen door de geportretteerden? Die hingen vorig jaar trouwens in het Stedelijk!”

Onder het mom van ‘de vrijheid van de kunstenaar’ moet dit dus allemaal maar kunnen. Als ik een computer via Marktplaats koop, ga ik toch ook geen achtergebleven documenten openbaren?
“Nee, niet zomaar, maar misschien wel als je het als kunstenaar tot project omdoopt.”

Ik zal jou eens tot kunstobject omdopen! De straatfotografie, de naam zegt het al, dat is op straat, de openbare ruimte. Wat jij doet is anders: je openbaart kiekjes uit de intieme sfeer.
“Toch vind ik het van hetzelfde kaliber. Of het juridisch hetzelfde is, weet ik niet zeker.”

Dan zou ik dat eerst maar eens gaan uitzoeken. En hoe weet je of jouw selectie recht doet aan de afwegingen die mensen zelf hadden gemaakt? Straks openbaar jij foto’s die de makers zelf hadden weggelaten.
“Dat weet ik niet, ik doe nu als fotograaf en kunstenaar gewoon alsnog de selectie. En dat probeer ik zo mooi als kan te doen. Met mijn kijk, weliswaar, maar toch: ze kunnen erop vertrouwen dat dit een professionele kijk is en dat ik mensen niet te schande maak.”

Je stuurde mij nog een foto van een of andere naturistenvereniging. Ga je die ook publiceren met je ‘professionele kijk’?
“Ik sla aan op beelden die wringen, waar je mond van openvalt of beelden met een knipoog. Dat tafereel met die nudisten, waartussen ook geklede mensen, met rugzak bepakt en bezakt, intrigeert. Daarbij: de maker van die foto was ook voyeuristisch bezig! Hij of zij staat achter een paal en fotografeert van ver. Op datzelfde filmpje staat ook een ander stiekem genomen beeld.”

Die fotograaf was zelf dus ook niet zo zuiver op de graat. Alsof je een crimineel besteelt dus…
“Bijna wel, als een soort Robin Hood.”

En die foto’s van dat stelletje? Misschien zijn ze wel aan het vreemdgaan…
“Ik zou het oprecht vervelend vinden als ze nu, na zoveel jaar, door de mand vallen.”

Dat maakt jou niks uit. Alles voor de kunsten toch? 
“Ik moet eerst nog even vertellen waar ik exposeer. Dat is bij Eef, een koffiezaak in Den Haag, Van Bylandtstraat 92. Naast goede koffie en lunch, biedt eigenaresse Eva kunstenaars en fotografen de mogelijkheid om hun werk te exposeren, van wie ik nu een van de gelukkige ben. Een selectie geef ik alvast weg op www.rindertsmafotografie.nl. Oja, bij Eef hangt ook nog mijn serie over massatoerisme.”

Nog reclame maken ook. Het is een schande...

Dit interview werd eerder gepubliceerd op het blog van Steven de Jong, auteur van Bezorgde burgers.