Niet blij

In een hartverwarmende uitzending met een lach en een traan, zou Mies Bouwman ze allemaal vakkundig tevoorschijn toveren: mijn grote jeugdliefde, de juf uit de derde klas die het altijd al in mij had gezien, de man die mij ontdekte, de concurrent die ik verpletterd had maar het nu bij nader inzien toch sportief opnam. En uiteindelijk, als klap op de vuurpijl zou mijn grote voorbeeld en held, volkomen tot mijn door de redactie deskundig ingefluisterde verbijstering, op het podium verschijnen en bekennen dat hij mij van in het allerprilste begin van mijn carrière had gevolgd. 

Ik weet niet waarom ik zo naar deze erkenning verlangde. Ik vermoed omdat Mies Bouwman op mijn moeder lijkt. Dat zegt iedereen maar in mijn geval is het ook echt waar. 
Nu, meer dan 30 jaar later, heb ik nog steeds niet voldoende faam vergaard om een uitnodiging voor In De Hoofdrol te kunnen opeisen maar ik meen toch te kunnen stellen dat een en ander langzaam maar zeker de goede kant op gaat. Uiteraard was het ook mij opgevallen dat het programma – naar ik aanneem tijdelijk – leek te zijn opgeschort en het klopt dat ook Mies zelf een sabbatdecenniummetje of twee leek te hebben genomen. Toch moet het mij van het hart dat het geen moment in mij is opgekomen dat er praktische bezwaren zouden kunnen rijzen van die aard dat zij de verwezenlijking van deze – en ik wens dit te benadrukken – lang gekoesterde droom in de weg zouden staan. 

Kortom, lieve Mies Bouwman, ik weet niet of u mij kan horen, maar ik moet dit even kwijt: ik ben hier niet blij mee.

Van maandag 26 februari t/m vrijdag 2 maart leest Ivo Victoria bij VPRO Nooit meer slapen elke nacht een verhaal voor over de actualiteit. Lees en luister hier alles terug.