F. Starik: goed met de dood

Goed met de dood

Starik is goed met de dood zeggen ze
zo krijgt hij 's nachts bericht van lieve
stille Boeddha: konijn is dood, schrijft A.

Zielig hoor, tettert de man die goed
met de dood is 's morgens in haar antwoordapparaat:
het gaat zoals het gaat, en ja, het lijkje kan

gewikkeld in een oude krant, mee met de vuilnisman.
Wij van Starik adviseren: bewaar het dier niet langer
op het balkon. Kan niet. Vliegen. Heeft geen veren.

Uit: De verdwijnkunstenaar, Vassallucci, 2004
 

Op de achterflap van de bundel De verdwijnkunstenaar lezen we typerend: 'In een prettig parlando, ogenschijnlijk vanzelfsprekend, durft Starik het in De verdwijnkunstenaar aan de grote thema's afscheid en dood te verbinden met een modern levensgevoel: scherp, ironisch, maar altijd vol mededogen.' 

Er zijn mooie stukken geschreven over Frank Starik deze week, we doen een greep: bijvoorbeeld deze van L.H. Wiener. Zijn vriendschap met Starik was de kortste vriendschap uit zijn leven. Marieke Lucas Rijneveld eerde hem met dit gedicht van haar hand: 'Een verkeerd geparkeerde auto'. Trouw-journaliste Sybilla Claus was vorige maand nog aanwezig bij een begrafenis waarbij Starik met poëzie afscheid nam van een dode,  een ritueel dat hij vanuit het intitiatief De Eenzame Uitvaart - waarvan hij aanjager was - meer dan 200 keer uitvoerde. Thomas de Veen schreef voor NRC over Stariks obsessie met de dood.

Kunststof eerde Starik met een uur radio en ook de VPRO, waar hij één van de vaste columnisten was van Nooit meer slapen, heeft door de jaren heen een schat aan luistermateriaal van Starik op haar website verzameld. Die laatste omroep deelde ook onderstaande video van Starik bij de Nacht van de Poëzie in 2016.

Vandaag zal Starik geëerd worden in de kapel op Sint Barbara op de Spaarndammerdijk. Door zijn Vrouwkje Tuinman, door dichters, door vrienden. Op de rouwkaart lezen we: "De plechtigheid zal, naar Stariknormen, kort en puntig zijn. Na afloop is er gelegenheid om elkaar bij een hapje en drankje te omhelzen. Frank hield van witte leliën, ‘stinkers’."

Foto: Keke Keukelaar