Pop en literatuur (4): Wolf Parade en Dylan Thomas

Gepubliceerd op 27 maart, 2018 om 00:00, aangepast op 23 juli, 2019 om 00:00

Afgelopen jaar verscheen het vierde studio-album van Wolf Parade. De Canadese band bracht de verschillende albums met grote tussenpozen uit, mede doordat de verschillende bandleden meerdere ‘side-projects’ erop nahouden. Spencer Krug (zang en toetsen) treedt ook op onder de naam Moonface, werkte onder dat pseudoniem ook samen met de Finse band Sinaii en was ook de voorman van Sunset Rubdown. Daarnaast maakte hij nog deel uit van Frog Eyes en Swan Lake. Een bezig baasje dus. Datzelfde kan gezegd worden van de andere leider van de band, Dan Boeckner, die ook bekend is van Handsome Furs, Operations en Atlas Strategic. De twee wisselen elkaar af als zanger en tekstschrijver van Wolf Parade. Een beetje zoals good old Lennon en McCartney vroeger deden.

Het album begint met ‘Lazarus Online’, van de hand van Krug. In de tekst verwijst Krug vrij expliciet naar een bekend gedicht van Dylan Thomas.

Wolf Parade - Lazarus Online

Lazarus online
I received your message
You're a fan of mine, your name's Rebecca
And you've decided not to die

Alright
Let's fight
Let's rage against the night

A beautiful light at the end of the aisle
His name was Anthony
and he would dance with you
To whatever music made you both smile

Alright
Let's fight
Let's rage against the night

You said we're all gonna die
And if we're all just gonna fall like autumn leaves
Into the ultimate season
You'd rather miss him while you're still alive
And in the summer sun on the day of his birth
You found yourself standing at the edge of the earth crying why, why, why
Like getting punched in the heart were your exact words
On describing the music you heard and now I'm the one crying

Alright
Let's fight
Let's rage against the night

'Cause if we're all gonna die
And if we're all just gonna fall like autumn leaves
Into the ultimate season
You'd rather miss him while you're still alive
Rather miss him with all of us crying
If we're all just gonna fall like autumn leaves
Into some nihilistic season
Each one an ever falling reason
This ever falling down cathedral
Now I believe what I believe in
And you believe what you believe in
We'd rather miss him while we're still alive

Dylan Thomas - Do not go gentle into that good night

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright,
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.

Het gedicht van Dylan Thomas is, op het eerste gezicht, niet zo ingewikkeld. Het bestaat uit een steeds herhaalde dubbele oproep: ‘Do not go gentle into that good night’ en ‘Rage, rage against the dying of the light.’ De nacht staat hier voor de dood. De aangesprokene wordt opgeroepen die niet te verwelkomen, maar er tegen te strijden. Wijze mensen, die weten dat het onvermijdelijk, onherroepelijk is en dat verzet geen zin heeft strijden niettemin tegen de dood, vechten niettemin, evenals goede mensen, wilde mensen en ernstige mensen. Pas in de laatste strofe wordt duidelijk wie de geadresseerde is: zijn vader, die stervende is.

Spencer Krug is niet de enige die recentelijk het gedicht van Dylan Thomas heeft aangehaald. In de film Interstellar (2014) van Christopher Nolan wordt het gedicht meermaals geciteerd door professor Brand (Michael Caine). In deze film is het de aarde zelf die ten onder gaat, waardoor de mensheid dreigt uit te sterven. In een ultieme reddingspoging ondernemen enkele overgebleven wetenschappers van de NASA, de zogeheten ‘Lazarusmissie’: een zoektocht naar de mogelijkheid van een nieuw leven, elders, op een nog niet gevonden plek in het heelal. Het is deze missie die door professor Brand wordt uitgelegd als ‘rage against the dying of the light’. In de context van deze film wordt de nacht ook een metafoor voor het onbekende, de oneindige ruimte, die door de astronauten wordt verkend.

‘Lazarus Online’ blijft in vergelijking daarmee wat dichter bij het origineel. In het eerste couplet wordt een meisje geïntroduceerd: ‘a fan of mine’. Moeten we dat opvatten als een fan van Lazarus, de Bijbelse persoon die door Jezus uit de dood werd opgewekt (en die door David Bowie vlak voor zijn dood werd vereeuwigd in een gelijknamig nummer)? Of eenvoudigweg als een fan van Wolf Parade/ Spencer Krug? Voor beide opties valt wel wat te zeggen. Het gaat in elk geval om iemand die besloten heeft niet te (willen) sterven. Kennelijk was ze suïcidaal, maar is ze tot andere gedachten gekomen. Haar doodsstrijd is een andere dan die van de vader in het gedicht van Dylan Thomas, maar daarom niet minder heftig. De spreker en de aangesprokene zijn het hier ook eens, terwijl in het gedicht van Thomas het om een oproep gaat. Eigenlijk een oproep tegen beter weten in.

Door middel van de titel sluit Wolf Parade echter niet alleen aan bij Dylan Thomas, maar ook bij Interstellar. Dat wordt ook wel in de hand gewerkt door de sombere, bombastische toonzetting van het nummer, die onwillekeurig doet denken aan de soundtrack van de film. Met de figuur van Lazarus wordt bovendien een – metaforische – terugkeer uit de dood gesuggereerd. In Interstellar krijgt die terugkeer een bijzondere wending. Maar in ‘Lazarus Online’ ook. In de loop van het nummer wordt namelijk duidelijk wat de beweegredenen van Rebecca zijn om verder te willen leven: ‘[…] if we're all gonna die/ And if we're all just gonna fall like autumn leaves/ Into the ultimate season/ You'd rather miss him while you're still alive’.

Voortleven om iemand te kunnen missen. Leven om de herinnering te kunnen koesteren. Leven om iemand metaforisch in leven te kunnen houden. Wat een melancholieke en tegelijkertijd troostrijke gedachte.