Zoeken
Dief
In de trein van Brussel naar Antwerpen liepen dieven. De conductrice waarschuwde in het Nederland, Duits, Frans en Engels. Het was niet moeilijk om ze eruit te pikken. Nerveus liepen ze heen en weer door de trein en keken ze naar spullen in plaats van naar mensen. 

Dief

Gepubliceerd op 7 juni, 2018 om 00:00, aangepast op 23 juli, 2019 om 00:00

In de trein van Rozendaal naar Arnhem ging een meisje zitten. Tegenover haar namen twee oudere dames plaats. Zonder enige aanleiding zei het meisje: ‘Mijn tas is gejat in Brussel.’ Via de spiegeling kon ik haar zien. Ze droeg een soort van lompen en had één dreadlock in haar nek. Haar ogen waren groot van paniek. Ongerust vertelde dat ze zich vies voelde: ‘Al zat er alleen vuile was in die tas, toch voel ik me vies.’ 
Een oudere dame tegenover haar zei: ‘In mijn huis is weleens ingebroken, toen hebben ze ook in mijn lingerie la zitten graaien. Ze namen niks mee hoor, maar toen voelde ik me ook vies.’ 
Het sterkte het meisje alleen maar en ze bleef het herhalen. Naast vuile was zat er een bijzondere rok en een ukelele in de gestolen tas. 

Zou de dief de rok eens gaan dragen? Of het instrumentje stiekem uitproberen voor de spiegel?  

Het meisjes belde met de spoorwegpolitie. Niemand kon haar helpen. In Oss kwamen er een toekomstige bruid met haar dronken vriendinnen rondom haar zitten. Ik had medelijden met de bestolene, ze was in paniek en bang. Daar is niks denigrerend aan, ik meende haar haar gemoedtoestand slechts te herkennen. Weer vertelde ze haar verhaal.
‘Ik was maar even in België en ik heb geen reisverzekering.’
De bruid gaf haar als advies: ‘Zeg gewoon dat je in Nederland bestolen bent. ’
Het meisje aarzelde. 
De bruid zei: ‘Ik ga even pissen nu, al dat bier…’

De dronken vriendinnen verdwenen en wensten haar sterkte. Ook het meisje stond op om de trein uit te stappen. Ik zocht oogcontact en wilde naar haar glimlachen maar daar was ze nog niet aan toe, leek het. Voor de zekerheid zette ik toch een glimlach op. Maar die glimlach verstomde. Ze pakte een jas uit haar tas en in die tas zat een instrumentje, de ukelele. Ze verdween en ik begon aan haar te twijfelen. Misschien had ze de diefstal verzonnen, was ze gewoon bang voor iets onbekends en zocht ze enkel aandacht. Nederland schijnt het meest over-verzekerde land ter wereld te zijn. Maar de zekerheid om gezien te worden of dat ik het juist zag, bestaat niet.

 

Auteurs
Auteur: Jonah Falke

Jonah Falke (1991) werd geboren in Ulft en studeerde fine art painting aan ArtEZ, Enschede. Hij exposeerde in binnen- en buitenland en maakte als frontman van de band Villa Zeno de plaat Self Made Woman. In 2016 verscheen zijn debuutroman Bontebrug, in 2019 volgde De mooiste vrouw van de wereld. Hij schreef voor Vrij Nederland, See All This, ELLE, HP/De Tijd en VPRO Nooit meer slapen en is vaste columnist bij de Gelderlander en op het Lebowski Blog.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: