De mist tussen mij en de wereld is opgetrokken

Het gaat echt op alle vlakken beter met mij sinds man bij me weg is, maar daar heb ik het nooit over. Als die gedachte toch door mijn hoofd flitst, denk ik er meteen bij dat dat heel toevallig zo is. Binnenkort gaat alles mis.

Het is verboden. Het mag niet beter met me gaan. Véél beter al helemaal niet. Het zou wat zijn als het vertrek van man het beste is wat in mijn leven kon gebeuren. Ik ben er alleen maar op vooruitgegaan. Aantoonbaar zelfs. Met cijfers.

In het jaar dat hij het huis verliet, verdiende ik bijvoorbeeld al drie keer zoveel. Ook schreef ik een boek dat inmiddels aan de zesde druk toe is.

Vroeger maakte ik me niet erg druk over mijn inkomen. Hij toen ook niet. Hij had een eigen bedrijfje in de commerciële sector, en bracht het grootste deel van ons geld binnen.

Lang geleden al had ik hem beloofd dat ik ooit kostwinner zou worden. Dat moment heeft hij niet meer af willen wachten. Eerlijk is eerlijk: ik denk niet dat het er ooit van zou zijn gekomen als ik met hem samen was gebleven.

Flesjes wijn

Het beviel mij nooit hoor, de afhankelijke positie. Die was niet voor mij weggelegd. Maar ik deed er ook niets aan dit te veranderen. Behalve zeggen dat de kunstsector nu eenmaal aan elkaar hangt van flesjes wijn, veronderstelde passie en kleine bedragen.

Ik was laks in het bijhouden van mijn eigen administratie en niet goed in onderhandelen. Ik zei altijd meteen zachtjes "Is goed", als men mij ergens voor vroeg. En: "Heel erg bedankt".

Een vriendin van mij zei laatst dat geld durven vragen en eigenwaarde iets met elkaar te maken hebben.

Belangrijker: de band met mijn meisjes is zo veel hechter geworden. Dieper. Beter. We praten echt. We knuffelen veel. We spelen meer. Ik zie nu hoe belangrijk mijn moederrol is. Terwijl ik daarvoor geregeld dacht: ik ben in dit huishouden voor niemand van belang.

Sinds hij meldde dat hij niet meer van me hield, heb ik helemaal nooit meer het gevoel gehad dat ik niet echt leefde. De mist tussen mij en de wereld trok op. Dat is misschien nog wel het frappantst.

Hiervoor moest ik wel mijn meest vertrouwde vriend verliezen. En mijn meisjes hun nest.

Deze column is eerder gepubliceerd in Trouw. Elkes roman heet Ik nog wel van jou. Luister hier naar onze podcast met Elke Geurts over haar roman en scheiding.