Alle Menschen werden Glückssucher
Mijn vriend, de bewoner van het huis, vertelde dat hij aan het twijfelen raakte in de Italiaanse stad Assisi. Bijna was hij een volgeling van Sint Franciscus geworden. Hij zei: ‘Die man was voor gelijkheid en een leven zonder bezit, veel zelfverklaarde heiligen hebben zichzelf alleen maar verrijkt. Het had jou ook wel aangestaan, hij sprak met de dieren.’
‘Ja, dat klinkt goed.’
‘Er hing daar echt iets in de lucht, normaal voel ik een enorme afstand tot het geloof, maar daar was iets aanwezig. Er begon ook een man naast me te huilen, uit het niets, terwijl we keken naar een klosje van een pij van Franciscus. Ik dacht echt even: ik laat alles achter en koop me een pij.’
Zijn vrouw zei: ‘Ja, hoe kan het? Dat ik echt niks voor jou.’ Ze begon te lachen en zei toen: ‘Maar een vriendin gaf gelukkig als advies: “Slaap er eerst nog maar een nachtje over voordat je een pij aanschaft.”’
Later, toen zijn vrouw en mijn geliefde gingen slapen, rookten wij nog even door. We spraken over grote en kleine problemen. Van een lege fles afwasmiddel tot Trumps ontmoeting met Poetin. Ook Sint Franciscus kwam nog even ter sprake aan de keukentafel. Ik bewonderde zijn vermogen om te twijfelen en de onwetendheid te accepteren.
Hij zei: ‘Maar ja, misschien was het verlangen naar geloof gewoon niet meer dan een vlucht.’
Ik knikte en vermoedde dat het ook iets primitiefs is van de mens om te willen vluchten naar een ander leven. Je noemt het dan misschien meestal alleen vakantie, Ik Vertrek, een studie medicijnen, een heroïneverslaving of een sabbatical. Om de vrede te bewaren lijkt me het verstandig om ieder zijn vlucht te gunnen.
