Vergeving
Ik heb mezelf leren kennen als een zeer vergevingsgezind type. Iemand die niet erg lang boos of wrokkig blijft. Iemand die soepel over haar eigen schaduw springt. Was iedereen maar zo grootmoedig als ik, dan zag de wereld er een heel stuk beter uit.
Als je vroeger met zo’n verhaal bij mij was aangekomen, zou ik heel wat anders zeggen. Wie mijn vertrouwen schaadt, vergeef ik dat nooit – maar dan ook nooit - meer. Dan is het einde verhaal. Klaar. Uit. Af. Zo ben ik.
Maar zo iemand bleek ik dus niet te zijn. Zo zwart-wit was het niet. Het verhaal zat me in het begin flink dwars. Niet alleen het heden maar ook mijn verleden kwam erdoor op losse schroeven te staan. Ik kon er helemaal niets mee. Het blokkeerde de boel. Het moest weg.
Tenslotte schreef ik hem dat het me het beste leek als hij me af en toe een doosje goede wijn stuurde, dan zouden we het nergens meer over hebben. De volgende dag werden er drie dozen wijn bezorgd. We konden verder.
'Valt het misschien wel mee met die supervergevingsgezinde inborst van mij?'
“Hij mag mij best dankbaar zijn, hè?” zei ik onlangs – lichtjes zelfingenomen - tegen een wijze vriendin.
“Waarvoor?”
“Nou, dat ik het hem zo ontzettend snel heb vergeven. Dat is toch heel erg goed van mij? Anderen zouden hier járen over doen of…”
“Wat een onzin!” zei ze. “Jij hebt hem helemáál niet vergeven!”
“Niet?”
“Néé joh!” Ze lachte hard.
Sindsdien schiet dit korte intermezzo vaak door mijn hoofd. Zou ze gelijk hebben? Valt het misschien wel mee met die supervergevingsgezinde inborst van mij? Ik dacht dat al wat scheef liep nu vergeven was. Zo voelt het tenminste. Niet vergeten.. Maar dat is toch niet per se nodig? Of wel? Of heb ik het diep in mijn hart niet vergeven? Doe ik maar alsof? Om de lieve vrede – waar ik niet eens van hou! – te bewaren, soms? Om hem niet helemáál kwijt te raken, misschien? Om het door mij zo geliefde ‘ons vieren’ in stand te kunnen houden?
Of kan ik het beter verzoenen noemen? Heb ik me inmiddels dan wel met alle verzoend, maar ligt het met vergeven toch weer net gecompliceerder?
Schrijfster Elke Geurts beschrijft hoe een scheiding een leven omver kan halen. Elkes roman heet Ik nog wel van jou. Luister ook onze podcast met Elke.
