Marion leest Elena Ferrante

Dit is deel drie van de Napolitaanse romanreeks. Ik kan niet zeggen dat ik de het steengoed vind, maar op de een of andere manier kan ik er ook niet mee stoppen. Dit zijn de paprikachips onder de boeken. De gespannen dynamiek tussen de twee vriendinnen is geweldig en het Napolitaanse leven in de jaren vijftig is goed uitgewerkt. 
De grootste angst van de hoofdpersoon is dat mensen doorkrijgen dat zij geen ‘echte’ intelligentie heeft, maar gewoon heel goed kan leren. Om dit te illustreren krijgen we oeverloze politieke gesprekken voorgeschoteld die behoorlijk saai zijn. Als je af en toe de fast forward-knop indrukt, is het een fijne leeservaring die maar liefst vier boeken voortduurt.