Aardsteen (Jeroen Blankert)

*

En daar komen ze nu mee.  Dat er in 1971 een aardsteen is gevonden op de maan. Ze vlogen er heen, al met al een hele toer, niet iets wat ze dagelijks deden. En nu nog steeds niet. Ze stonden daar met hun maanlander, stapten uit, liepen in die logge pakken een rondje over die maan, die wel een stuk kleiner dan de aarde is, maar toch voor en voetganger in zo'n pak toch weer best groot, vijfhonderdtien vierkante kilometer om precies te zijn, en zo'n astronaut bukte zich, hij raapte iets op, een kiezeltje van twee gram, dat is een piepklein kiezeltje, zo klein als een rozijn, en dat blijkt negenenveertig jaar later precies een aardsteentje te zijn! Zou hij daar specifiek naar op zoek zijn geweest en een cursus 'Minuscule stukje stukjes aardsteen vinden op de maan' hebben gedaan?

Dat stukje steen zou bij een meteorietinslag van de aarde zijn afgespat en naar de maan zijn gevlogen, die destijds, vier miljard jaar geleden, nog veel dichterbij stond. Wij vinden dat héél raar. Wij denken dat hij het al in zijn zak had. Het is net zo iets als toen ons zusje vroeger haar eten op de gang moest opeten, als ze heel vervelend was, en dat ze even later binnenkwam met een leeg bord, wij de stortbak van de wc hoorden, en zij zei 'Ik heb het heus niet in de wc gegooid hoor' in de verwachting dat wij dat ook geloofden. 

Zo beweerde die astronaut ook dat hij dat steentje 'heus niet mee had genomen uit zijn tuin hoor' om het daar zogenaamd te vinden en dan te lopen pochen met die aardsteen. Aardstenen vinden kunnen we allemaal wel! En we geloven er ook steeds minder van, dat ze daar echt zijn geweest, op de maan. Want het kan ook helemaal niet. De maan is veel te ver weg. 

Jeroen Blankert is ex-drummer, kunstschilder en uitbater van cultureel café De Nieuwe Anita, waarvoor hij de laatste vijf jaar bijna iedere dag een korte wervende, grappige of diepzinnige tekst op Facebook schreef, ter lering en vermaak van de gasten. Nu inzake current affairs op het Lebowski Blog.