Het openingsgedicht van Nederlands Kampioen Poetry Slam 2019 Maxime García Diaz

Beeld: Martien Bos

Manieren om het gif uit je bloed te krijgen

 

Je kan voortaan bij elke maaltijd iets oranjes eten, en dan het liefst

iets van een reptiel gemaakt.

 

Je kan je beenhaar, je okselhaar, en je schaamhaar weelderig laten groeien

en dan voortaan je zondagmiddagen spenderen met aan je muffe zweet ruiken

 

Je kan op één van die zondagmiddagen proberen om door middel van illegale

farmaceutica en duister gemompelde bezweringen op een willekeurige plaats

op je lichaam, zoals je voetzolen of je handpalmen, een nieuw soort haar te kweken:

hemelsblauw, krullend van aard. Over deze gehele ervaring kan je een VICE-artikel schrijven.

Je kan proberen dit als branded content te verkopen voor een middel tegen kaalheid.

 

Je kan de gracht in fietsen aan de Raamweg, als je de wanhoop nabij bent,

dat heeft een beetje hetzelfde effect maar is niet zo’n permanent gegeven

als dat andere want eigenlijk wil je best leven maar gewoon niet zo.

 

Je kan een frisse neus gaan halen, en dan nog één, en dan nog één, en dan nog één,

en dan nog één, tot je hele lichaam uitsluitend uit neuzen bestaat en het in je ingewanden tocht.

 

Je kan een satirisch verhaal schrijven over een bloederige burgeroorlog

tussen korstige krakertypes en fashionable subbacultcha kids.

 

Je kan met je achtjarige buurjongen op een heldhaftige queeste naar het Westland gaan,

met als enige doel hem om te vormen tot een radicale feminist.

Je kan hiervoor subsidie aanvragen bij een instantie.

 

Je kan een rijstwafel eten met krabsalade, zo zoet als de twee kleine, harde,

lippenstiftrode bloedblaartjes

die je gisteravond van je wijsvinger af beet aan de bar in een zogenaamd skatecafé.

 

Je kan langslopende jongens heftig gaan seksualiseren en dat dan

een beetje mensonterend vinden van jezelf,

maar ook weer wel zo eerlijk voor al die keren

dat je zelf niet veertien was maar alleen leeftijdsloos begeerlijk.

 

Je kan proberen om met blote handen die schijf van gekristalliseerde duivenschijt

uit je hart te trekken.

 

Je kan een oude vrouw slaan. Zomaar, op straat, op klaarlichte dag, recht

in haar gerimpelde gezicht. Je kan er voor de zekerheid wat heroïne bij spuiten.

 

Je kan proberen om met geweld het gif uit je bloed te krijgen,

met een aardappelschilmesje.

Of je zou weer eens naar therapie kunnen gaan.


Maxime Garcia Diaz is dichter en student Cultural Analysis in Amsterdam. In februari 2019 won ze het NK Poetry Slam. Meer van haar werk vind je in (de geschiedenis van) haar maandelijkse nieuwsbrief. Bekijk en abonneer hier.