Waarom laat mijn dertienjarige dochter zich uitschelden door wildvreemden?
Dat heeft prioriteit.
De dertienjarige zit op de website Sayatme ofwel: zeg het me. Je kunt daar foto’s van jezelf plaatsen en anoniem commentaar ontvangen. Ze ontvangt complimenten over haar uiterlijk, én krijgt ook geregeld negatieve berichten. Ofwel: ze wordt beschimpt.
Zij heeft daar lak aan, zegt ze. Het gaat haar om de positieve geluiden. En als iemand haar gezicht met dat van een koe vergelijkt, plaatst zij zo gauw mogelijk een foto van een koe naast haar eigen portret, en schrijft erbij: ‘Lijkt inderdaad best wel!’
Mij bevalt dat niet. Waarom zou je je door wildvreemden laten uitschelden? Waarom ook zou je complimenten willen van wildvreemden? Het zijn dingen waarover ik het met haar wil hebben.
Als iemand haar gezicht met dat van een koe vergelijkt, plaatst zij zo gauw mogelijk een foto van een koe naast haar eigen portret
Vanaf het moment dat mijn dochter twee is, hou ik al een weblog bij. Zo heb ik ongemerkt een heel groot deel van haar kindertijd gedocumenteerd. Mijn moeder heeft er ooit boekjes van gemaakt. De dertienjarige las ze laatst voor het eerst. Ze kon erin lezen hoe ze praatte als kind, hoe ze dacht, waar ze zich mee bezig hield. Ze kon tussen de regels terugvinden hoe haar ouders op haar reageerden, uit wat voor nest ze kwam. Ze moest om zichzelf lachen. Haar eigen scherpe observaties verwonderden haar. Mij ook trouwens.
Insta-adres
“Denk jij dat zij het leuk zou vinden als jij haar uit laat schelden?” zeg ik.
“Wie?”
“Dat meisje zit nog gewoon in jou, hè?”
Ze laat haar scherm zien. ‘Fking knapp’ - anoniem.
Ik vraag haar of ze het goed vindt als ik hier een column over schrijf.
“Alleen als je mijn Insta-adres erbij zet”, zegt ze. “Dan krijg ik meer volgers.”
“Doe niet zo raar”, zeg ik. “Ik heb het over jouw privacy.”
“Ik wil volgers.”
“Het gaat om privacy.”
“Het gaat om likes.”
Dit geeft maar aan dat dertienjarigen nog totaal niet snappen hoe de wereld in elkaar zit. Ze kunnen het nog allemaal niet overzien. Gelukkig overzien wij alles. Gelukkig zijn wij er om hun het goede voorbeeld te geven.
Deze column is eerder gepubliceerd in Trouw. Elkes roman heet Ik nog wel van jou. Luister hier naar onze podcast met Elke Geurts over haar roman en scheiding.
