Rembrandt
Aangezien me dat in de nabije toekomst vrij onmogelijk leek zei ik: ‘We zullen moeten wachten tot de oorlog uitbreekt.’
‘Daar zijn velen rijk van geworden ja, investeren terwijl het bloed door de straten loopt.’
We zuchtten wat. Daarna aten we een pannenkoek in de buitenlucht aan de Weteringsschans
Later bezochten we de ‘Alle Rembrandts’-tentoonstelling in het Rijksmuseum. We zagen onder andere de schilderijen ‘Marten’ en ‘Oopjen.’ De werken hadden jaren in de slaapkamer van een Rothschild gehangen en waren helemaal vergeeld door sigarenrook. Inmiddels was het keurig gerestaureerd.
Rembrandt van Rijn (1634) - Portretten van Marten Soolmans en Oopjen Coppit
Verder waren er vooral etsen te zien. Honderden jaren voor de impressionisten ging Rembrandt al de straat op om mensen niet als stijve poppen maar als levende wezens te schetsen. Op een muur stond te lezen dat, in tegenstelling tot veel van zijn tijdsgenoten, Rembrandt zwervers zonder spot of hoon portretteerde. De koppen van deze armoedzaaiers liet hij later dan weer terugkomen in schilderijen van Bijbelse taferelen. Het deed aan Emile Zola denken die eens zei geen onderscheid te willen maken in zijn boeken tussen ‘hoog’ en ‘laag’, omdat hij zoveel respect had voor de werkelijkheid. Dat lijkt mij de enige manier van werken als je daadwerkelijk iets over het leven wilt vertellen.
'Honderden jaren voor de impressionisten ging Rembrandt al de straat op om mensen niet als stijve poppen maar als levende wezens te schetsen'
Een week eerder zei een meisje iets soortgelijks: ‘Met een liedje tot een guilty pleasure uitroepen neem je een verheven moreelperspectief aan. Dat hóeft niet natuurlijk.’
In de geest van Zola stelde ik haar voor om alles als ‘gelijk’ te behandelen en het oordeel gewoon achterwege te laten.
We verlieten het museum. De zon scheen. Er was nog geen echt gevaar op dit continent. Er raasde een scooter voorbij. Onderweg naar het treinstation kwamen we op straat toch zeker drie zwervers of Bijbelse figuren tegen die zo uit een ets van Rembrandt leken te zijn weggelopen.
Beeld: Rembrandt van Rijn (1648) - Bedelaars ontvangen aalmoezen aan de deur
