Koude handen
Onderweg kregen we een berichtje van de eigenaar van het appartement. Hij schreef:
Hello, you can enter without any problem. But I am not there but my wife Simone is. She doesnt spreak Englisch but her smile and hands are powerful. Joseph.
De krachtige handen maakten me nieuwsgierig maar ook melancholisch. Twee dagen voor mijn grootmoeders dood waakte ik een nacht aan haar bed. Urenlang hield ik haar hand vast. Die warme stevige hand was het enige dat nog deed herinneren aan de vrouw die ze ooit was.
Toen we het erf op reden kwam er een gedrongen, glimlachende vrouw op de auto af. Aan haar troebele blik meende ik te zien dat ze graag dronk. Ze gaf ons haar stevige hand en nam ons mee naar binnen voor een rondleiding. Veel werd er niet uitgelegd. Maar in de woonkamer ging ze wel op het leren bankstel zitten terwijl ze ons licht beschaamd aankeek. Ze stak haar rechterhand heel diep in de spleet van de bank. Was dit het begin van iets erotisch of zocht ze gewoon de afstandsbediening van de televisie?
De bank bleek verstelbaar; je kon er ook op liggen. We bedankten haar vriendelijk voor de uitleg.
Op een lege maag gingen we naar een supermarkt en we sloegen te veel eten in. Ook bezochten we een slagerij die werd gerund door een beeldschoon bleek meisje. We zetten onze boodschappen in het raamkozijn en wezen een paar worsten in de vitrine aan.
Ik gaf het meisje wat contant geld. Haar vingers waren door en door koud, ze lachte en ze schudde haar hoofd. Kleingeld nam ze niet aan. Ik mocht het in een zelfwisselende geldautomaat deponeren. Het apparaat ratelde en de koude hand van het mooie meisje deed me denken aan de koude hand mijn overleden grootmoeders.
Terug in het appartement kwamen we erachter dat we een zak peren en een doosje gebak verloren waren in de slagerij. Ik hoopte dat het slagersmeisje alles zou opeten. Misschien zou ze een beetje knoeien en haar vingers erbij aflikken. Dat was zeker een erotisch beeld, maar de herinnering aan de dood was sterker en won het de rest van de dag.
