Zoeken
Binnen een kwartier heeft mijn dochter vierennegentig likes
We zijn een dagje naar zee geweest. De dertienjarige heeft de foto’s meteen op Instagram gezet. Binnen een kwartier heeft ze vierennegentig likes.  

Binnen een kwartier heeft mijn dochter vierennegentig likes

Gepubliceerd op 4 maart, 2019 om 00:00

“Ken je die mensen allemaal?”

Ze knikt. Ik bekijk de kennissen van mijn dochter die ons uitje naar zee leuk vinden. Ik bedoel; kennissen die de foto van mijn dertienjarige uitkijkend over zee leuk vinden. Mijn blik blijft hangen bij een lachende middelbare man.

“Wie is dat?”

“Dat is gewoon iemand.” Ze zucht. “Nee, mama, dat is niét diegene op de foto, duh.”

De dertienjarige kijkt naar me met geloken ogen. Ik bedenk dat het voor de tiener van nu natuurlijk enorm grappig is om een foto van een middelbare man als profielfoto te kiezen. Het is dé manier om de controlerende ouder schrik aan te jagen. Ik scrol verder en stop bij een engelachtig jochie met blozende wangen. Ik moet meteen denken aan de asielpuppy’s die ik laatst bekeek.

“Aah”, zeg ik. “Dít lijkt me nou een leuke jongen!”

Ze zegt dat ze hem niet kent. Ik bekijk het profiel van de leuke jongen. Hij is ook dertien. Hij houdt van voetbal en heeft een link naar een website onder zijn naam staan. Ik klik erop. Al gauw buitelen op mijn telefoon de naakte mannen en vrouwen over elkaar heen. Ze staan in de meest ongemakkelijke houdingen. Ze stoten vreemde klanken uit. Ze hebben buitenproportioneel grote geslachtsdelen.

De dertienjarige houdt haar handen voor haar gezicht.

“Doe nou weg!” roept ze.

“Laat me nou even kijken”, zeg ik. En: “Jij hebt dit dus vaker gezien?”

“Nee, ik zie het nu voor het eerst. Omdat jij zit te kijken.”

“Waarom heeft deze leuke jongen nou zo’n site onder z’n naam staan?”

“Dat doen ze allemaal, mama!” “Maar zijn ouders zien dit dan toch ook?”

“Zijn ouders letten niet op hem, mama, hij krijgt geen aandacht, en daarom dóét hij dit ook, basically.” Ze zucht diep.

Ik besluit dat de tijd daar is voor het gesprek over de pornografisering van seksualiteit. Het vertekende beeld. De vrouwonvriendelijkheid. De frase: ‘Nee is ook een hele zin.’ Nog voor ik iets coherents heb kunnen zeggen, neemt ze mijn betoog al over. Scherp. Helder. Volledig. Been there, done that. Ze heeft het allemaal alláng gehad bij biologie.

Het lijkt erop dat ik de afgelopen tijd niet goed heb opgelet, basically.

 

Deze column is eerder gepubliceerd in Trouw. Elkes roman heet Ik nog wel van jou. Luister hier naar onze podcast met Elke Geurts over haar roman en scheiding.

Auteurs
Auteur: Elke Geurts

Elke Geurts (1973) publiceerde drie verhalenbundels en de romans De weg naar zee (2013) en Ik nog wel van jou (2017). Alle werden overladen met lof en genomineerd voor onder andere De Gouden Boekenuil, de BNG Literatuurprijs en de Anna Bijns Prijs. Daarnaast is ze schrijfdocent aan o.a. Schrijversvakschool Amsterdam.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: