Ik heb geleefd #17. Ismaël (43) heeft uitgezaaide kanker maar gaat niet dood: ‘Ik ga voor radicale remissie’

Vorige week werd filmmaker Ismaël Lotz (43) aangereden door een Porsche. Het voetgangerslicht sprong op groen, hij stak over. En wat denk je: de bestuurder gaf vol gas. Boem. Lotz dook op de motorkap en sloeg met zijn vuist tegen de voorruit. "Wat doe jij nou man!" Maar de bestuurder negeerde hem. Welkom in Los Angeles.

Deze ochtend kan hij er om lachen. Het zou een weinig heroïsch einde geweest zijn. Zuur ook, als je probeert te overleven met kanker.
 

Amerika
Lotz eet een ontbijtje aan de andere kant van de oceaan terwijl hij videobelt met WhatsApp. Hij is net wakker, zijn haar staat wild omhoog als dat van Christopher Lloyd in Back to the Future. Bijna twee weken is Lotz nu in Amerika. Hij heeft een werkvisum voor drie jaar, zal hier vaker langere periodes verblijven. Hollywood is het hoogst haalbare binnen zijn segment.

Anderhalf jaar geleden kwam zijn jongensdroom uit. Lotz had zijn eerste speelfilm Who is Alice gemaakt en de komedie oogstte internationaal lof: 27 awards in Hollywood, Londen, Miami en New York. Een grote filmmaker in Los Angeles benaderde de geboren Drent. "Hij vroeg waar ik zat. In Hollywood? Europa? Hij wilde kennismaken. Dat was voor mij het duwtje dat ik nodig had."

Toen moest dat werkvisum er dus komen. Vanuit Groningen, waar hij woont, vlogde Lotz over de bureaucratie. En wat dat met hem deed. "Tegelijkertijd zei mijn vriendin: laat eens een foto maken van je longen. Ik had een hoestje dat maar niet wegging. Dat proces nam ik mee in mijn vlog. De huisarts belde dat er iets was gevonden, iets van vier centimeter. Ik heb de camera aangezet. Bij het slechtnieuwsgesprek in het ziekenhuis zette ik mijn iPhone op een statiefje, gericht op mijn vriendin en mij. Ik dacht: als er iets zit, dan moeten ze dat snel weghalen. Vond het vooral kut omdat het zo beroerd uitkwam. Ik wilde naar de VS, het visum kwam eraan."
 

'Blije eikel'
Met de kennis van nu vindt hij het pijnlijk om die beelden terug te kijken. Hoe hij daar zat als een 'blije eikel',  zich nog niet bewust van de onheilstijding. Uitgezaaide longkanker luidde de diagnose. Hooguit nog een paar jaar te gaan.

Ismaël Lotz kwam terecht in zijn eigen Terms of Endearment. Hij kon niet anders, zegt hij, dan de camera intussen laten draaien. "Dat is mijn wapen, daarmee ben ik vertrouwd." Er ontstond een nieuwe serie: Lotz leeft. Zeven afleveringen zijn al uitgezonden op RTV Noord, de serie is genomineerd voor beste regionale documentaire. We zien Lotz bij de dokter, met zijn vriendin, alleen in Hollywood. We zijn er getuige van hoe hij zichzelf bestudeert in de spiegel. Hij ziet iets achter zijn ogen, zegt hij tegen de camera. Het is... verdriet.

Radicale remissie
Hoe ver gaat hij in het documenteren van zijn intieme verhaal? Zoomt Lotz straks in op zijn eigen sterfbed? "Nee," zegt hij stellig. "Want zover komt het niet. Ik weet dat deze rubriek gaat over mensen die hun einde zien naderen, maar ik ga voor radicale remissie." Genezing dus.

Stel je eens voor, zegt hij, hoe mooi dat scenario zou zijn: filmmaker krijgt dodelijke ziekte, filmmaker herstelt op miraculeuze wijze, filmmaker leeft alsnog zijn Amerikaanse droom.

Wat hem betreft is het geen onmogelijke missie. Sinds de diagnose doet hij er alles aan. Hij slikt voedingssupplementen, gaat naar de sportschool, is gestopt met drinken - roken deed hij al nooit. En uiteraard neemt hij de medicijnen die hem in het ziekenhuis zijn voorgeschreven. De pillen moeten zijn tumorgroei remmen en hem tijd geven. Maar daar neemt hij geen genoegen mee, hij wil beter worden. "Laat mij dat medische wonder maar zijn." Hij gelooft heilig in de kracht van positief denken.

Hollywood
In Hollywood heeft hij intussen zijn eerste sporen nagelaten. Hij maakte een korte film over Tom Wilson, die de opvliegende Biff speelde in Lotz' favoriete jaren 80 Hollywoodproductie Back to the Future. Ze zijn vrienden geworden, bezoeken samen honkbalwedstrijden van Toms zoon. "De vraag is natuurlijk: wanneer heb je iets bereikt in Hollywood? De filmmaker voor wie ik kwam, heeft de financiering voor zijn film nog niet rond. Ik heb stress om geld, want door mijn ziekte ben ik erg moe en kan ik geen dagen van twaalf uur meer maken op de set. Maar kijk me hier nou zitten. Ik ben in LA en doe mijn ding. Gisteravond sjeesde ik op een elektrische step naar Universal Studios. Kijk mij nou weer op zo’n ding staan, denk ik dan. Kijk mij hier nou zitten met mijn vriend, die vroeger mijn jeugdheld was. Het nu is het enige wat ik heb. Hollywood heb ik toch maar mooi gedaan."
 

Bekijk hier een aflevering uit de serie ‘Lotz leeft’.
 

Wil jij ook jouw verhaal vertellen? Mail naar annemarie@persgroep.nl