Tasjesroof (Jeroen Blankert)
De vrouw loopt omstreeks 14.00 uur op die laan als zij wordt gepasseerd door de man - die de tas uit haar hand rukt. Daarin zitten persoonlijke spullen en een bankpas. De dader vlucht vervolgens in onbekende richting. Het slachtoffer heeft aangifte gedaan bij de politie, die de zaak onderzoekt.
*
Kijk, het is ook niet echt leuk, maar het wordt toch een keer tijd dat dames van vierenzestig jongens van hun tasje gaan beroven, desnoods in bendeverband… Onze grootmoeder, zonder ook maar iets kwaads over haar te willen zeggen, ze was lief, intelligent en daadkrachtig, zag er op haar zestigste uit als een grootmoeder, in een fraaie bloemetjesjurk en schort, terwijl haar voeten in ferme gezondheidsschoenen waren gestoken. Ze kon wel heel goed en ver wandelen, maar rennen hebben we haar nooit zien doen, net zomin als pilates-, karate- of aerobicsoefeningen. Krachtig maar niet snel. Ze kon ook heel goed en heel lang vertellen. Misschien had ze, als ze iemand van zijn tasje had willen beroven, die figuur dat tasje van zijn schouder kunnen lullen. Dat hij na de dertigste anekdote zou roepen: 'Nee, stop! Hier is mijn tasje! Neemt u het alstublieft mee, maar vertel niet nog een verhaal over mensen die ik niet ken!' Maar ze was veel te fatsoenlijk om mensen hun eigendommen af te willen troggelen.
Maar hoe dan ook, nu er genoeg vadsige jongeren bestaan en ook zeer veel hele fitte ouderen, die heel sterk en snel zijn dankzij veelvuldig sporten, en die tevens een sterke hang naar avontuur voelen, geld nodig hebben voor verre reizen of überhaupt het roer eens willen omgooien, kan het dus wel een keer andersom. Een rappe dame op een scooter, die gewoon even zo'n knul zijn tasje afgrist, en wanneer zo'n typje dan een grote mond geeft, zo van: ‘hé ouwe, poten thuis', hij dan twee minuten later zich verdwaasd op het trottoir liggend nauwelijks meer kan herinneren wat er gebeurd is. Dat zal hem leren, of in ieder geval misschien die andere jonge boeven die zo lang dametjes hebben belaagd. En dan over een eeuw of twee, als iedereen een beetje is uitgeraasd, kan de rust wederkeren en iedereen veilig en rustig in pais en vree leven. Een beetje beschaafd worden kost gewoon tijd, daar helpt geen lievemoederen aan.