'Dit is een ode aan de enige partij die niet smeekt om jouw stem'

Dit is een ode aan de Partij voor de Poëzie. Een partij die voor de zoveelste keer in de stemtest ontbreekt.

Nog twee maanden te gaan, en dan is het weer kiezen tussen twee soorten politici. Belerende boekhouders en razende roepers volgens het partijboekje.

Nog twee maanden van voorspelbare voorstellen om niets te veranderen.

Nog twee maanden te moeten aanhoren dat de tegenpartij de ergste ooit is, om dan toch samen te besturen met de boutade dat de burger dit beslist heeft. Ze noemen het verantwoordelijkheid nemen, maar bedoelen postjes verdelen.

Nog twee maanden te gaan, en nu al zo saai.

Maar gelukkig bestaat de Partij voor de Poëzie. Zoals de beste dingen ooit bedacht in Brussel. Met de ambitie om de bevolking te bestoken met wonderlijke woorden en originele beelden.

Deze week verscheen weer een gezamenlijk geschreven gedicht door anonieme aanhangers. Over de hypocrisie van privacy, met de titel ‘Signaal 5’.

Ik bejubel projecten als de Partij voor de Poëzie. Want in deze verkiezingstijden, waar verwijten ons afstompen, waar regeren wordt gereduceerd tot belastingvoordelen creëren, eis ik van die bedisselaars in hun pluche zetels af en toe een schoon idee. Verras mij. Hoe onhaalbaar en onbetaalbaar ook.

Bijvoorbeeld investeer in pzw’s, plekken zonder winstbejag, aangeprezen in het recent verschenen boek ‘Balances for the people’. Vol voorbeelden van ontmoetingsplekken zonder commerciële bijbedoelingen.

Plaatsen als een kerkhof in Kopenhagen met een fietspad erdoor. Of de pocket parken in Chicago waardoor geweld met de helft daalt. Of de autovrije zonesaan schoolpoorten in Glasgow.

Maar een beter voorbeeld is vreemd genoeg het hoofdkwartier van Facebook. Het netwerk dat pretendeert dat mensen elkaar vinden door online te verbinden, maar haar eigen campus suggereert net het omgekeerde en is geconstrueerd om zoveel mogelijk fysiek sociaal contact te genereren.

Het best werd het verwoord door de wijze poëet Oscar Wilde. Ooit vroegen ze hem waarom de Verenigde Staten zo gewelddadig waren. Hij antwoordde: “Omdat jullie behangpapier zo lelijk is”.

Oscar Wilde had gelijk. Agressie bestaat bij gratie van afgrijselijkheid. Dus alsjeblieft, nu we bijna aan het einde zijn is het tijd voor iets schoons.