Onuitgesproken

Om de doelloosheid op afstand te houden is er gelukkig ander werk. De komende tijd loop ik mee met Ahmed Marcouch, burgemeester van Arnhem, voor een reportage. In het kielzog van Marcouch is altijd opwinding. Hij woont ceremonies en burgerinitiatieven bij en stelt mensen gerust na een gewapende overval. Men gedraagt zich doorgaans goed als de burgervader op bezoek komt. Vriendelijkheid is iets waar je makkelijk aan went.

Naast de burgemeester tref ik ook andere mensen. Op koningsdag verplaatsten Marcouch en zijn gevolg zich naar Bronbeek, een landgoed in Arnhem voor KNIL militairen. Het complex en de mensen waren decadent gekleed. Ik waande me in de televisieserie The Crown. Ook dat was iets waar ik best aan kon wennen. Armoe is iets voor later, misschien.

Ik stond naast een oude militair met een enorme drankneus en een slecht gebit. We kregen gelijktijdig een oranjebitter aangereikt. De man zei: ‘Ooit zat ik in Amerika, toen lieten we met Koninginnedag een paar dozen bitter aanrukken. De Amerikaanse officier verklaarde ons voor gek, dat we dit dronken om iets te vieren.’ 
Deze traditie, of de monarchie zelf, smaakte ook over de datum maar dat mocht de feeststemming niet drukken.

Een paar dagen later zat ik in het stadshuis naast een vrouw uit India. Marcouch zou een paar uur spreken. Ze zei: ‘Die speech moet echt korter, anders val ik in slaap.’ 
Wellicht om de slaap tegen te gaan zei ze: ‘Er zijn helemaal geen mooie meisjes hier voor jou.’
Ik zei dat ik niet op zoek was. Ze wilde me niet horen, leek het.  
‘Ik heb nog een vrijgezel nichtje, maar ja, ze is te dik. Ze wil een magere, lange man, dat is toch niet realistisch? Ben jij al voorzien?’
Ik knikte. 
Daarna fluisterde ze door de speech heen recepten voor een gezond en lang leven. Kaneelstokjes in heet water tegen dementie, iedere ochtend yoga en als lunch spinazie met gember en citroen.

Toen we afscheid namen zei ze: ‘Geef me je nummer, dan bel ik je een keer en vertel ik alles.’
Het was een bevel maar ik zag uit naar onze wederontmoeting. Het klonk alsof ze me het geheim van haar leven wilde verklappen. Als iemand dat met je wil delen, kun je alleen maar dankbaar zijn. Marcouch had zijn geheimen van het leven nog lang niet uitgesproken, maar ik hoopte dat dit binnen afzienbare tijd zou gebeuren.