Hugo Borst en Henk Spaan mansplainen het vrouwenvoetbal

Deze stukken zijn eerder verschenen in Volkskrant Magazine.
 

1 Foute grappen

Henk: Hugo, ik word nu al, bij voorbaat, doodmoe van de mensen die me tijdens het WK gaan vragen wat ik zo leuk vind aan vrouwenvoetbal. Dat ze dan voordat je kunt antwoorden zelf concluderen dat het tempo lager ligt, dat de handelingssnelheid het niet haalt bij die van de mannen, dat kortom het niveau zo veel minder is dat ze er niet naar kunnen kijken. Dit is de typerende kortzichtigheid van veel Nederlandse voetbalsupporters. Nooit zegt iemand dat Daphne Schippers een aardige loopster is maar niet zo snel als Usain Bolt.

Hugo: Ik zou me geen zorgen maken, Henk. Dat gaat enorm meevallen. Het gaat mensen om het gevoel joh. Ze willen erbij horen. Het gaat ze om het Oranjegevoel. Van Dijk, De Ligt, Frenkie de Jong zijn volstrekt inwisselbaar. En als ze zeggen dat ze er niet naar kunnen kijken dan zou ik die dubbele poort van Van den Donk even laten zien op YouTube. En als ze dan nog lopen te zeiken geef je ze een kopstoot.

Hugo: Dit Nederlands elftal heeft niet alleen individuele uitblinkers maar is tactisch verder dan tijdens het EK. Ik weet niet of ik voor de lezers te ver ga om het verschil tussen ‘met de punt naar achteren’ spelen te vergelijken met het systeem van de laatste oefenwedstrijd tegen Chili: ‘met de punt naar voren’. Ik probeer het kort. Tijdens het EK speelden ze op het middenveld met één controleur, Sherida Spitse, en nu met een nummer 10, Danielle van den Donk. En hoewel de poppetjes met Spitse, Groenen en Van den Donk dezelfde waren, stonden ze in een andere positie die een wereld van verschil maakte. Leg jij het verder uit?

Henk: De lezers kun je van alles wijsmaken. Die houden van lifestyle, koken en een interview van Antoinette Scheulderman. Dus ik zou er niet aan beginnen joh. Je hebt het mij nu goed uitgelegd trouwens. Ik snap het. Kan het zijn dat je tegen een heel zwakke tegenstander met twee punten naar voren speelt? Dit is een foute grap. Maar ik zeg geen sorry. Laten we niet politiek correct gaan doen. In godsnaam.

2 Topwijf

Henk: Hugo, Vivianne Miedema, de spits van de Leeuwinnen, is in Engeland door haar collega’s verkozen tot beste speelster van het seizoen. Of moet ik in deze tijden van genderneutraliteit soms ‘speler’ zeggen? Zijn ze erg streng in dat soort dingen in dat Rotterdam van jou? Heeft Aboutaleb al bevolen dat op het gemeentehuis alle wc’s neutraal moeten zijn? Anyway, ik heb op YouTube en paar filmpjes bekeken en ik zeg je, voor zover we het nog niet wisten: Miedema is goed! Koel als een kikker voor het doel, met betere moves dan je denkt en een steenhard schot (overigens krijgt de eerste verslaggever die nog ‘kiezelhard’ durft te zeggen van mij de virtuele doodstraf).

Hugo: Het gemeentehuis noemen wij in Rotterdam het Stadhuis. Daar is een koninklijke plee. Serieus. Ik heb ’m gezien. Daar mogen alleen Willy en Máxima hun behoefte doen. Zeg, naast Virgil van Dijk – gekroond tot beste speler van de Premier League – stond een vrouw die ik aanvankelijk niet herkende. Zwaar opgemaakt heeft Vivianne Miedema niets weg van Vivianne Miedema. Glamour, rode lopers, het past haar niet. Ze heeft de uitstraling van een Drentse boerendochter, maar eentje die niet zo dom is om Yvon Jaspers een brief te schrijven. Weet jij of het terecht is dat ze die prijs heeft gewonnen? Ik volg haar niet. Jij wel hè. Ik vind dat zo knap: jij ziet elke wedstrijd van het vrouwenteam van Arsenal van de eerste tot de laatste minuut. Is dat arbeidsethos of pure liefde?

Henk: Neem je me in de maling? Ik heet wel Henkie maar gek ben ik niet. Nog even over ­Sarina Wiegman. Wat Anna Enquist over haar schrijft is mooi en terecht. Ze is erg aardig en zo loyaal ten opzichte van haar spelers. Ik kwam haar onlangs tegen bij Ajax en we hadden het even over Miedema, met wie ze en tijdje terug een akkefietje had. Ze sprak zo lovend over haar en met zo veel waardering. Over hoeveel loopwerk Vivianne tegenwoordig doet en hoe belangrijk dat terugzakken naar het middenveld is. Ik vind Sarina een topwijf. Mag je dat zeggen in Rotterdam?

Hugo: Omdat je een bovengemiddelde interesse voor Rotterdam aan de dag legt het volgende. Hier zeggen steeds meer jonge mensen dan: ik vind die Sarina kankergoed. Het is het nieuwe blits, het nieuwe gaaf, het nieuwe vet. Ik heb eraan moeten wennen. Ik snap wel dat Wiegman Miedema kankergoed vindt trouwens. Ze heeft veel weg van afmaker Ruud van Nistelrooy. Dat ze altijd kiezelhard afrondt moet voor de coach heerlijk zijn. Zo stug als ze in interviews is, die Vivianne, zo direct is ze in het strafschopgebied. Ik denk dat haar kopkracht beter kan, technisch gezien. Volgens mij moet ze hoger kunnen springen.

Henk: Oefenen met de kopgalg van Bobby Haarms. Maar voor het WK gaat dat niet meer lukken. Aanspelen over de grond dus.

3 Van de straat

Henk: Hugo, ik zit hier met de Franse WK-selectie voor mijn neus en ik zie namen als: Sarah Bouhaddi, Sakina Karchaoui, Amel Majri en Kadidiatou Diani. Plus een stuk of zes donkere meiden op de foto. Bij ons heten ze vooral Van Es, Van de Gragt, Martens en Miedema. Kortom, bij de Leeuwinnen treffen we geen Marokkaanse meiden. Hoe zou dat komen?

Hugo: Ze voetballen op pleintjes, Henk. Bij mij in Rotterdam en bij jou in Amsterdam. Ik blijf weleens staan. Je weet soms niet wat je ziet. Maar Marokkaanse meiden die lid zijn van een voetbalclub zijn helaas schaars. Dat zal via de weg van de evolutie vast gaan gebeuren, maar misschien kan Zeist de natuur een handje helpen. Scouten in de grote steden, de pleintjes af. Hoe leuk zou het zijn als ze dat bij Ajax en straks Feyenoord intensief gaan doen. Onze Leeuwinnen zijn goed, maar verre van compleet. Zolang de straat niet is doorgedrongen tot de boezem van het hoogste vrouwenteam worden we natuurlijk nooit wereldkampioen.

Henk: Ik ben het met je eens: de straat voegde echt iets toe aan het Nederlandse voetbal toen Gullit, Rijkaard en later Afellay en nog later Zyech zich kwamen melden in de top. En vergeet ­Wijnaldum en Van Dijk niet, die de Champions League-finale zullen spelen. Ik sprak een wetenschapper, of moet je in Rotterdam wetenschapster zeggen, van de Universiteit van Leiden, Marokkaans-Nederlands, die me vertelde dat ze vroeger op straat in de Pijp in Amsterdam alle jongens dolde. Maar ze mocht niet op voetbal van haar ouders. Wie vind jij de ‘meest Marokkaanse’ speelster in Oranje? Ik zeg Jackie Groenen.

Hugo: Of het door die vrolijke paardenstaarten komt weet ik niet, maar dit is een verdomd moeilijke keuze. Marokkanen staan niet achterin, maar op het middenveld of voorin. Middenvelder Spitse is oer-Nederlands. Aanvaller Miedema oer-Drents. Het moet natuurlijk een heel creatieve speelster zijn. Groenen lijkt op El Ahmadi maar El Ahmadi vind ik geen echte ­representant van de Marokkaanse voetballer. Wie is de vrouwelijke Ziyech of Mahi? Kom ik toch uit op Lieke Martens. Snel, superhandig, scoringsdrift. Eens?

4 Niet blaffen

Henk: Nog even over Sarina: ik zag een filmpje van haar waarin ze op een kalme toon tactische uitleg geeft aan de speelsters. Geen stemverheffingen. Zo moet het. Toen ik op hun 15- of 16-jarige leeftijd het elftal van mijn dochter ging coachen en trainen, elke woensdagmiddag, nam ik het over van een jongen die geen enkel gezag meer had bij die meiden. Dus ik begon streng. Doe dit en doe dat en houd je kop. Volkomen fout. Na een half jaar zag ik dat in en liet ik het los. We hebben nog tweeënhalf jaar lang veel plezier gehad. Misschien zou dit wel werken bij jongens, hoewel de empathische benadering van Jürgen Klopp me beter lijkt, maar meiden moet je niet te hard aanpakken. Schiet zijn doel voorbij. Ik vroeg aan Kika van Es, met wie ik een mailcorrespondentie voer voor Hard gras, of ze op haar kop had gehad na dom balverlies tegen Mexico. Nee hoor, zei ze. Dat doet Sarina niet.

Hugo: Een people’s manager dus. Ik denk dat je tegenwoordig niet anders kan. Zelfs die bullebak van een Mourinho blaft nooit naar zijn spelers. Jonge mensen verdragen geen Pim van de Meent. Eh, die kent natuurlijk niemand meer. Ooit zei Sándor Popović over een speler in de pers: die jongen werkt als een paard maar voetbalt als een ezel. Maar Popović kent ook niemand meer. Je begrijpt wat ik bedoel, Henk. De rol van de blaffende trainer is overgenomen door de tv-analisten, denk ik. En kijk eens hoe voetballers die haten. Benieuwd hoe slecht presterende Leeuwinnen omgaan met aanvallen op de persoon. Ik begreep dat de vader van Vivianne Miedema Johan Derksen wilde spreken nadat die lelijke dingen had gezegd. Lief van Miedema senior, maar dat werkt averechts natuurlijk.

Henk: Miedema is goed, Martens is geweldig, maar ik denk dat Daniëlle van de Donk een geheimtip is om de uitblinker van het WK te worden. Zeker als Wiegman blijft kiezen voor Jackie Groenen in een teruggetrokken positie. Dan krijgt Daniëlle meer ruimte en gaat ze scoren. Wat een techniek heeft die meid. Eigenlijk is zij de Marokkaanse pleintjesvoetballer van onze selectie.

Hugo: Eens. Natuurlijk. Daniëlle van de Donk is de pleintjesvoetballer. Wat me opvalt is dat jij weinig zegt over onze verdedigers. Terwijl ik weet dat jij vroeger kwijlde van Fabio Cannavaro. Ik kan alleen maar concluderen dat jij het centrum Stefanie van der Gragt-Anouk Dekker gemiddeld vindt. Ik ben zeer gecharmeerd van Van der Gragt. Ze is keihard, kan waanzinnig koppen. Opbouwend kan het beter. Ze moet sneller handelen en haar inspeelpass zou beter kunnen. Maar verdedigend vind ik haar zeer betrouwbaar. Ze speelt ook niet voor niets bij Barcelona.

Henk: En in de Champions League-finale. Kan ook aanvallend goed koppen. Ik zie die Leeuwinnen tijdens het WK verder komen dan de groepsfase.
 

Hugo Borst (1962) is schrijver, columnist, redacteur en voetbalcriticus. Hij schreef onder andere de bestsellers De Coolsingel bleef leeg, Over vaders en zonen, Schieten op Volkert van der G. en O, Louis, dat in Engeland genomineerd werd voor de prestigieuze British Sports Book Awards. In 2009 was Alle ballen op Heintje het Beste Rotterdamse Boek.