Zoeken
Links is voor losers
Sinds 26 mei gedragen linkse partijen zich als na een dronken onenightstand: verdwaasd en zoekend naar uitvluchten. Met de SP.A die stamelt van ‘We hebben niet echt verloren, want Leuven viel mee’. Wat ook de officiële stads­leuze is, zolang je dat constante irritante gekletter van rolkoffers over kasseien negeert.

Links is voor losers

Gepubliceerd op 12 juni, 2019 om 00:00, aangepast op

Groen belooft tegen 2068 een antwoord te hebben op salaris­wagens en onverdoofd slachten, tot Ecolo hen weer tegenspreekt.

Eenzelfde misplaatst gejuich bij de Brusselse PVDA na één zetel winst dankzij DierAnimal of Sanseveria Samen (een van de twee ­partijnamen is niet verzonnen). Met op de lijst een marxiste die het lerarentekort wou oplossen met de geniale ingeving ‘minder leraars ontslaan’.

Terwijl Jinnih Beels (SP.A) met peuterlogica het burgemeesterschap van Antwerpen opeist, heeft ze nu door dat angst beter scoort dan koopkracht. Wat al geweten is sinds de prehistorie, toen grotten werden bestuurd door de Pas Op Achter U-Partij.

Dankzij die angst profileert rechts zich nu als de rebelse stem, door zelfs homorechten te claimen (toch voor de volle twee minuten). Op voorwaarde dat het islamistische homofobie is. West-Vlaamse homohaat is gewoon een jeugdzonde van een 45-jarige, verkondigt Vlaams Belang, terwijl het 19-jarige klimaatbetogers uitscheldt.

Opnieuw zit links vast in zijn verkrampte mantra van redelijkheid, met zijn ‘we hebben het niet goed uitgelegd’ en ‘feiten spreken voor zichzelf’. Maar de tijd van feiten is voorbij. Politiek is emotie geworden en alleen verontwaardiging maakt nog indruk. Dus stop met zo saai te zijn.

Begin met krachten te bundelen. Want elk excuus van Groen en de SP.A om niet te fusioneren, is gênant geworden. Het is een kwestie van ego’s. Ze bekvechten als schipbreukelingen op een electoraal eilandje over de laatste kokosnoot. ‘Ja maar, ja maar, we verschillen van mening over dat detail op pagina 284 en die minister heeft in 1997 iets gemeens over ons gezegd.’

Stop met zo bang te zijn om te provoceren. Elke vooruitgang werd als beledigend ervaren door degenen die het niet snapten. Maar toch blijft dit een maatschappij die aangepast is aan de ergsten en de stomsten onder ons. En die durven we niet te bruuskeren.

In Brussel worden voetgangers doodgereden op zebrapaden en het enige wat we verzinnen, zijn paaltjes. Wagens worden in metrostations geduwd, paaltjes aan de ingang. Want echt ingaan tegen deze egoïstische agressie zou tere zieltjes schaden en stemmen kosten.

Nog één tip, stop met zo zielig te doen. Het is niet schattig, die onder­liggende boodschap dat links voor ­losers is. En nee, claim die term niet zoals Vlaams Belang dat deed met ‘paljassen’. Want de SP.A voelt al als een kopie van een kopie van een kopie.

Deze column is eerder verschenen in De Standaard.

Auteurs
Auteur: Joost Vandecasteele

Schrijver, scenarist en komiek Joost Vandecasteele (1979) gelooft heilig in de kracht van mengvormen. Zo maakte hij samen met Happy Volcano de literaire game The Almost Gone en is zijn eerste boek, Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij, omgevormd tot de televisiereeks Generatie B. Na de roman Jungle en de roman in beelden Bella is Wraakengel het derde boek van Joost bij Lebowski, waarvan gelijktijdig een audioserie verschijnt.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: