Wettig en overtuigend bewezen (17): Een hennepkwekerij in oma's schuur

Op 16 maart 2018 vloog er een politiehelikopter over de schuur van de 80-jarige oma van Marinus. De infraroodcamera lichtte op. Overal warmtevlekken. Daags ervoor was er een tip bij Meld Misdaad Anoniem binnengekomen. Er zou een hennepkwekerij in die schuur zitten, aan de rand van woonwagenkamp De Hoefplan in Alkmaar. Ook in de schuur van het huis ernaast, waar Marinus met zijn gezin woont. Op 30 maart viel de politie onverwachts binnen. Bingo!

Meer dan een jaar later buigen drie rechters van de Rechtbank Noord-Holland zich over de drugsvangst. Voor de verdachte, de 32-jarige kickboksleraar Marinus, staat er veel op het spel. Het Openbaar Ministerie vordert 62.068,30 euro, het zogenaamd wederrechtelijk verkregen voordeel. De winst van drie oogsten, berekende een expert. Inclusief de huuropbrengst van 1.500 euro per schuur per maand, over vijf maanden. “Dat was niet om een paar fietsen te stallen”, verduidelijkt de rechter.

“Ik heb nooit geld gezien”, zegt Marinus. Normaal gesproken staat hij in sportbroek op de mat, nu draagt de blonde dertiger een wit overhemd. “Ik had een aantal keren verloren met kaarten”, legt hij uit. “Zo kwam ik aan 25.000 euro schuld.” En dat terwijl hij juist probeerde van een andere schuld af te komen. Zijn vrouw had hem al onder curatele gesteld. “Elke maandag krijg ik zakgeld van haar.”

Al snel kwamen zijn ‘kaartvrienden’ met een oplossing: die schuur van jou, kan daar geen plantage in? “Zo is het balletje gaan rollen”, legt Marinus uit. De maanden daarop verdween zijn pokerschuld als sneeuw voor de zon. Ook dankzij de schuur van zijn oma, die daar toch geen gebruik van maakte.

“Ze was heel boos”, zegt Marinus over de reactie van zijn oma na de inval. “Ik heb haar vertrouwen beschaamd, ik moet al een jaar door het stof. Mijn kinderen komen er elke dag over de vloer. We hebben een hele hechte familie.” Zijn moeder was wel op de hoogte, vermoedt het OM op basis van berichten op Marinus’ inbeslaggenomen iPhone. “Politie, hier! Ik had ongelijk”, appte hij naar zijn moeder. “Blijf rustig”, appte ze tijdens de inval. “Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn.”

Terwijl de recherche 248 “doorwortelde bloempotten” aantrof, vertelde Marinus dat hij de boel helemaal zelf had opgezet. Er zou maar één keer geoogst zijn. En die hennep verkocht hij niet zelf, maar werd door onbekenden afgehaald. Wat hij daarmee verdiende, werd van zijn schuld afgetrokken. De ene keer bracht dat meer op dan de andere keer. “Net als met aardappelen dus”, begrijpt de rechter.

De recherche oordeelde dat er sprake was van een “professionele kwekerij”. Kwalitatief hoogstaande belichting, verwarming en afzuiging. De stroom werd op kundige wijze afgetapt. Netbeheerder Liander werd door de politie ingelicht en factureerde Marinus en zijn oma voor 2.226 euro, een bedrag dat hij inmiddels heeft betaald. Dat er minstens drie keer geoogst is, blijkt volgens het OM uit verzadiging van koolstoffilters, vervuiling in ventilatoren en scharen met hars en hennep eraan.

“Hoe heeft u dat zo voor elkaar gekregen?”, vraagt de rechter. “Gewoon, geleerd op internet”, zegt Marinus. “Niemand heeft u dus geholpen?” Marinus schudt nee.

De rechter: “Heeft u echt maar één keer geoogst of toch meerdere keren?”
Marinus: “Een keertje maar.”
De officier van justitie: “Dat horen wij nou altijd: dat er maar één keer geoogst is. ”

Marinus’ advocaat kaatst die bal terug. “Het OM heeft het altijd over professionals. Nooit zeggen jullie: wat een amateur. Maar kijk nou eens goed. Het was een smerige bende in die schuur, het zag er niet uit.” Bovendien heeft Marinus zichzelf behoorlijk belast, stelt de advocaat. Hij begon namelijk zelf over de huuropbrengst van 1.500 euro per schuur. En waarom zou het OM aan vervuiling en slijtage kunnen afleiden hoe vaak er geoogst is? Marinus werkte gewoon met tweedehands spullen, redeneert de advocaat. “Hij gaf direct openheid van zaken. Dit is geen zwijgende verdachte. Ook geen verdachte met een mooi verhaal. Geloof hem op zijn woord. Ga uit van één oogst, niet drie.”

De rechtbank geeft Marinus het laatste woord. “Het was een hele domme actie en een hele slechte deal”, zegt hij. “Ik heb er niks aan overgehouden, alleen hoofdpijn. Ja, ik doe wel vaker stomme dingen. Ik ben impulsief.” Over zijn proceshouding: “Ik dacht: ik zeg alles eerlijk, dan ben ik ervan af. Ik kan wel hele verhalen maken, maar ik ben gewoon fout geweest. Het was een hele dure les.”

Hoe duur, wordt twee weken later duidelijk. De rechtbank vonnist “verplichting tot betaling aan de Staat van 62.068,30 euro, ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel”. Bovenop die boete moet Marinus nog een taakstraf uitvoeren van 200 uur. Voor de komende twee jaar hangt er ook een celstraf van een maand boven zijn hoofd. Om te voorkomen dat hij weer de fout ingaat.