Jonah Falke loopt stage (8): paaldansen in Wehl

Dit artikel verscheen eerder in De Gelderlander. Foto: Peter van Tuijl.

Van oudsher ligt er in elk dorp een café tegenover de kerk, ter relativering. In Wehl is dat zalencentrum Reuring. Hier kun je kegelen in de kelder en op zolder paaldansen. Het is bloedheet en uitgestorven op straat, maar op de zolder is het nog veel warmer en klinkt er techno. 

Lerares Sandra zag een paar jaar terug het licht: ‘Andere sporten verveelden me snel. Maar sinds ik in de paal klom kom ik er niet meer uit.’

Het vooroordeel is vaak dat paaldansen erotisch is. Sandra is blij dat het steeds meer als een echte sport wordt beschouwd. Niet alleen jonge vrouwen maar ook kinderen, ouderen, mannen, atleten of horken komen bij haar.

‘We dragen weinig kleren maar je hebt je huid nodig om te blijven hangen. Het is verbazingwekkend hoe snel je sterker wordt. Een gewicht in de sportschool kun je zo wegleggen maar je eigen lichaam niet. Dat motiveert.’

Tragiek

Het is de tragiek van de mens: overal waar je gaat neem je jezelf mee, hier is dat een pre.

Meisjes komen binnen, de mannen zijn helaas verhinderd door hun werk. Er worden tweetallen gevormd voor de warming-up. De muziek gaat nog wat harder. Snel zal vers zweet zich mengen met verschillende soorten deodorant. De duo’s zitten en liggen op elkaar. Benen en armen vliegen tientallen keren door de lucht. Ledematen trillen van inspanning begeleid door gekreun.

‘Je moet niet bang zijn om elkaar aan te raken,’ zegt Sandra.

Intimiteit

In een wereld waarin mensen van hun eigen en andermans lichaam vervreemden en in hun telefoon verzinken, is deze intimiteit een unicum. Het is niet verkeerd om andermans zweet weer eens te ruiken, je zou de geur nog vergeten.

Er komt een jongen binnen die zegt: ‘De slagroommachine doet het niet, kom je even?’

Zuchtend staat er een meisje op. Sandra zegt dat dit meisje ooit het zalencentrum overneemt met die jongen.

Dan begint het echte dansen. Boven de muziek uit schreeuwt Sandra: ,’Oké ladies, de kurkentrekker.’ En later: ‘De helikopter.’

Zelfs als je stil zit gutst het zweet overal waar het gaan kan. Vol bewondering kijk ik naar de meisjes die zichzelf door de zolder zwiepen.

Erotiek 

In de pauze komt de erotiek toch nog even ter sprake. ‘We geven wel exotic specials. Dat is vooral voor moeders die zich weer lekker vrouw willen voelen.’ Ik knik alsof ik ook al eens een kind heb gebaard.

Sandra klimt de paal weer in en een leerling roept lachend: ‘De paal is te nat, ik blijf niet hangen. Ik breek me mijn nek nog.’ Met lappen wordt hij zweetvrij gemaakt.

Als ik de paaldansstudio uitloop en weer op het kerkplein sta, lijkt het alsof de tijd stil heeft gestaan. In het verder stille dorp hoor je het kerkkoor oefenen in de kerk. 

Van Jonah Falke verscheen onlangs zijn tweede roman De mooiste vrouw van de wereld.