Werkbelevingsonderzoek

De Groot zat voor me. Hij stonk uit zijn muil, want hij had gisteren gezopen. Ik stonk ook uit mijn muil, want ik had de hele avond naast hem gezeten. We waren stil en interpreteerden de getallen. Dat is ons beroep. Hier in dit pand met uitzicht op de ArenA krijgen we getallen binnen. We kijken ernaar en schrijven op wat ze betekenen. Soms hebben we gelijk en soms ook niet. Maar dan geven we er een mooie draai aan, zodat we toch gelijk hebben. Liever was ik zanger, of gynaecoloog. Maar je kan niet alles hebben in het leven. Ik heb al mijn haar nog. Ik ben allang blij.
Zoey, de directiesecretaresse, kwam langs. Ze reikte papieren uit.
‘Werkbelevingsonderzoek,’ zei ze. ‘Voor het eind van de middag weer inleveren.’
Ik had weinig op met dat soort gedoe. Bij de veertig stellingen zette ik alleen maar kruisjes in het midden. Ik was het er niet mee eens en ik was het er niet mee oneens. Het was me allemaal om het even. Toen belandde ik bij de open vragen. Beschrijf je leidinggevende, stond er. Ik keek naar de andere kant van het kantoor. Half verscholen achter een kamerplant zat Ellerman, leidinggevende. Een dooie lul van heb ik jou daar. Afgelopen winter hadden we een bedrijfsuitje in een boot op de Amstel. Ellerman werd dronken en begon ineens de lolbroek uit te hangen. De Groot had ook wat bier op en wilde hem overboord gooien. Ik vond het een mooi plan. Overbeek van de PR vond het ook een mooi plan, maar overtuigde De Groot toch om het maar niet te doen. Dat was jammer.
Beschrijf je leidinggevende. Ik dacht na.
Ik schreef iets op en liet het aan De Groot zien. We grinnikten. Daarna gingen we door met het interpreteren van de getallen. Ze wachtten met duizenden.