Zoeken
Suriname
Jonah Falke schreef deze week over de reis die hij naar Suriname heeft gepland en de rommel, veiligheid en eenzaamheid die hij tegenkomt in het dagelijks leven. 

Suriname

Gepubliceerd op 13 februari, 2020 om 00:00


Laatst stond ik in de Amsterdamse Rivierenbuurt bij een Surinaamse dame in de keuken. Ze zei: ‘Ga hier maar zitten, dan zie je de troep in mijn keuken niet.’ Het was een vorm van beleefdheid die me aanstond. Velen zeggen: ‘Let niet op de rommel,’ om je vervolgens in een akelig opgeruimd huis binnen te laten. 

We bespraken het programma van onze reis naar Suriname. In april zullen we twee weken door Suriname reizen om reportages te maken voor de VPRO, in aanloop naar de verkiezingen aldaar. Het zou een zo divers mogelijk beeld moeten geven van hoe de burgers tegen de toekomst van hun land aankijken. Er zijn veel ideeën over hoe die toekomst eruit moet zien, de waarheid lijkt helaas vele gezichten te kennen daar. We zullen onder andere met jonge kiezers, onderwijzers, ondernemers, Chinezen, antropologen, bediendes en schoonmakers spreken. Ook zullen we in de jungle verblijven, bij oorspronkelijke bewoners.

De vrouw is eind zeventig en ik heb geen rijbewijs. We zullen per taxi door het land reizen. Ze zei: ‘Ik ken een goed taxibedrijf, die werken met meters, dan weet je tenminste zeker dat je niet vermoord wordt.’ Hoeveel zekerheid heeft een mens nodig? Hoe veiliger de wereld, hoe onveiliger men zich wellicht gaat voelen. Zeker het avontuur bestaat niet zonder risico.

Toch meldde ik me als avonturier in spe gisteren bij de GGD voor een paar inentingen. Een vrouw met flinke wallen zette de injecties gehaast. Hoe routineuzer en laconieker het eventuele gevaar wordt bestreden, des te beter, lijkt me.

Daarna nam ik een taxi. De oude chauffeur zei: ‘Vroeger reed ik in touringcars door Europa. Ik ben er al mijn vrienden en mijn vrouw door verloren, want ik was altijd van huis. Mijn vrienden vroegen me niet meer als ze wat leuks gingen doen en vergaten me. Mijn vrouw trouwde met een ander. Nu ik de taxi rij, gaat het wat beter, maar ik heb er niemand door teruggekregen.’ 

Eenzaamheid onder ouderen blijft een onderkend probleem, soms eveneens met de dood als gevolg. Een mens is nergens echt veilig voor de eenzaamheid en de dood. 

Auteurs
Auteur: Jonah Falke

Jonah Falke (1991) werd geboren in Ulft en studeerde fine art painting aan ArtEZ, Enschede. Hij exposeerde in binnen- en buitenland en maakte als frontman van de band Villa Zeno de plaat Self Made Woman. In 2016 verscheen zijn debuutroman Bontebrug, in 2019 volgde De mooiste vrouw van de wereld. Hij schreef voor Vrij Nederland, See All This, ELLE, HP/De Tijd en VPRO Nooit meer slapen en is vaste columnist bij de Gelderlander en op het Lebowski Blog.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: