Les Misérables

Wie de trein naar Parijs neemt komt door voorsteden waar je liever niet wilt uitstappen en verdwalen. Alhoewel; het zijn ook plekken waar toerisme juist op zou kunnen bloeien. Een vriend zei laatst scherp: ‘Veel toeristen stralen iets uit dat op pure verveling lijkt. Ze weten niet waar ze zijn of heen moeten. Versuft lopen ze door de straten.’

Wie liever thuisblijft, of uitsluitend de centra van de hoofdsteden bezoekt, kan de film Les Misérables van regisseur Ladj Ly kijken om toch veilig een blik op de Parijse buitenwijken te werpen. In de film lijkt het getto te worden geportretteerd, van verveling was weinig sprake. Victor Hugo werd aangehaald in de film, ruw vertaald zei hij: ‘De mens wordt niet slecht geboren, maar er zijn wel slechte kwekers.’ In de film was de politie even gewelddadig als de jongeren. De een verleende de ander bestaansrecht. Zowel sympathie als walging voelen voor je medemens was misschien het hoogst haalbare. 

Eind vorig jaar was ik rond de kerst in Parijs. Ook het centrum beviel. Maar op weg naar het treinstation Gare du Nord liepen mijn geliefde en ik door een jungle van bedelaars en schimmige figuren. Een man bleef dicht achter mijn geliefde lopen. We versnelden onze pas. Mijn geliefde, die doorgaans wat laconiek is, zei toen we de stationshal inliepen: ‘Het is alsof we een ambassade invluchten nu.’

Een paar dagen nadat ik Les Misérables zag liep ik het station in Arnhem uit. Ik werd ingehaald door een jongen die een bewonderingswaardige sprint trok. De diender die hem achtervolgde was molliger en slomer en bezorgde daarom een nietsvermoedende burger op een scooter de schrik van zijn leven. Hij duwde de bestuurder van achteren van zijn scooter af. Ik schreeuwde: ‘Dat is hem niet.’ De agent viel tijdens het trekken aan de scooter alsof hij een wild dier aan het temmen was. Vervolgens stond hij op, besteeg de scooter en reed de dief achterna. De geschrokken scooterrijder stond bij te komen op de vluchtheuvel.

Gedreven door nieuwsgierigheid achtervolgde ik de agent. Maar ik werd niet beloond met een speltakel. De vermoedelijke dief was allang gearresteerd en de gevallen agent was trots op zichzelf. Ik voelde sympathie noch walging voor beiden. Het had een klucht kunnen zijn, en misschien was het dat ook.