Eigen Huis en Tuin, met Mick en Roel #10

Dit is brief tien. Lees de negende brief hier. 

Lieve Roel,

Een midlifecrisis, ja man. Ik zit er diep in en ik vind het heerlijk. Clichés bieden troost, Roel, zo sta je niet alleen. Mind you, skateboarden hoort er niet bij. Ik ben daar nooit mee opgehouden. Ik ben ooit begonnen met yoga zodat ik zonder pijn kon blijven skaten. En look at me now. 
    Ik heb al een motor, wist je dat? De BMW van mijn vader staat al een paar jaar op oogverblindende wijze stof te vangen in mijn atelier. Hij rijdt niet en wacht geduldig op liefde en aandacht. Ik heb een boekje: Zen en de kunst van het motoronderhoud. Ik denk er weleens aan, maar ik heb het nog nooit opengeslagen. In plaats daarvan dompel ik mijn vers geblondeerde hoofd onder in een 21-daagse meditatiecursus van Deepak Chopra, waarvan ik dagelijks via Telegram een opdracht ontvang. 
''From this moment forward I invite unlimited abundance into my life.''
Waarom noemen ze het eigenlijk een crisis? 
    Hiking, yoga, meditatie, angstaanvallen, veganistisch koken: ik ben een wandelend millennial cliché, Roel. (Hehe, ''wandelend''.) Die midlife komt er gratis bij. Ik heb het al volledig omarmd, en buiten dat: wie kan het ook maar ene moer schelen? We zitten pas in de lente van dit akkefietje, Roel. De anderhalvemetersamenleving wordt ons met porties van een paar weken per keer in de strot geduwd, omdat we het niet aankunnen in één keer te horen dat we nog minstens vier maanden zo door moeten. In Indonesië sterft medisch personeel bij bosjes omdat er geen beschermende kleding is. In Amerika is het wachten tot het eerste schot valt, en dan barst de hel los. Zelfs 'normale' gasten zoals ik, semi-weldenkende skaters en kunstenaars in San Francisco, rijden elke dag naar de Walmart om de dagelijks toegestane hoeveelheid kogels in te slaan. Er zijn massagraven aangelegd in New York. Massagraven in the city that never sleeps. India staat op het punt een menselijke domino D-day van ongekende omvang te worden. Ik lees verhalen van goedlopende bedrijven in Uganda die in het beste geval nog voor een maand of twee mensen kunnen betalen, en dan is het geld op. Miljoenen, misschien zelfs miljarden mensen wereldwijd zitten straks zonder werk en zonder geld in landen zonder enig sociaal vangnet. Die krijgen allemaal honger. Die ziekte is erg, maar peanuts vergeleken met de grimmige beerput van armoede, honger en geweld die deze wereld binnen afzienbare tijd als een verstikkende deken in duisternis zal hullen, Roel.
    Ook in Nederland gaat het licht uit. Honderdduizenden mensen gaan het niet redden. Failliet, ontslagen, krankzinnig, of alles tegelijk. Denk eens aan de mensen die met een groot gezin in een flatje op vijfhoog zitten. Of helemaal alleen. Er zijn hartstikke veel mensen die nu al vijf weken geen andere persoon hebben kunnen aanraken. Onze kinderen gaan dit jaar misschien wel helemaal niet meer naar school. Dat is niet goed, Roel. Voedselbanken komen eten te kort, de kloof tussen arm en rijk wordt helemaal niet kleiner, integendeel. We stevenen af op een soort nieuwe middeleeuwen. Een soort high tech dark ages. 
    Maar goed, je zal zien dat sommige dingen onveranderd blijven. Mannen krijgen midlifecrises, je wint nooit iets met een staatslot, en basilicumplantjes stellen teleur. En alles voelt gewoon zoals leven voelt. De films en boeken van de toekomst zullen het drama pas echt voelbaar kunnen maken. We hebben kunst nodig om het leven echt op waarde te kunnen schatten, anders leven we er gewoon doorheen.  
    Het is pasen vandaag. Er is gefacetimed met mijn ouders en mijn schoonouders. De kinderen hebben eieren gevonden. Jezus werd halfslachtig bedankt voor het sterven, want hij stond ook weer op, dus ja, wat was dat nou helemaal voor offer? Blijf dan gewoon dood. Kijk waar we nu in zitten. Thanks but no thanks, Jezus. 
    Mijn dochter mag vandaag de trouwjurk van mijn vrouw aan. Ze is pas zes, maar mijn liefste is niet zo groot, het is een kort jurkje en ingenomen met wat clipjes op de achterkant past ‘ie. Hij staat fantastisch. Ze loopt een modeshow voor ons en poseert alsof ze het meent. Ze heeft last van hooikoorts en jeukt aan haar neus. Ze krijgt een bloedneus, Roel. Ik zie het gebeuren. Een bloedneus in een trouwjurk.  

X
Mick.