Eigen Huis en Tuin, met Mick en Roel #12

Dit is de twaalfde brief. Lees nummer elf hier.

Lieve Roel,

We moeten Gerrie Eickhof loslaten. Hij heeft er niks mee te maken. Gerrie is een eerlijke harde werker die niets anders doet dan ons vertellen wat er gebeurt vanaf de plek des onheils. Ik hou van Gerrie net als jij, Roel. Waar je echt van houdt, dat moet je loslaten.

Ik ging op zoek naar de tranen van Rob Verlinden vanwege het einde van Eigen Huis & Tuin, maar die bleek al sinds 2004 niet meer bij RTL te werken. Ik ben geen trouwe kijker. Ik herkende niemand op de foto boven het nieuwsbericht. Drie mensen voor een haag. Ik kon zien wie van de drie de tuinman was, maar daarmee was alles wel gezegd.

Even iets anders: ik heb eindelijk weer ideeën, Roel. Het klotst tegen de plinten. Dat heb ik lang niet gehad. Verhalen, tekeningen, een oplossing voor de podiumkunsten ten tijde van de anderhalvemetersamenleving, verbouwingen, vogelhuisontwerpen, you name it. Het is jammer dat er weinig tijd is om echt iets te doen, met al die thuisscholing en al dat gedoe de hele tijd, maar dat zijn slechts details. Het universum staat weer aan mijn kant. Ik voel het. Ik was altijd de Obelix van het geluk, ik leefde alsof ik als baby in een grote pot mazzel gevallen was. Alles rolde altijd mijn kant op. Ik hoefde maar ergens aan te denken en het gebeurde. Mick Johan; zondagskind, prijskonijn en paradepaard. Dat ben ik een hele tijd kwijt geweest, of dat dacht ik.

Het zorgen voor mijn gezin terwijl mijn vrouw kanker had, en het om die reden plotselinge verhuizen uit Tokio is me veel zwaarder gevallen dan ik dacht. Het lukte me tot lang na de behandeling amper om aan de slag te komen, en dat vond ik zwak van mezelf. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar zo gaat dat. Voor zelfhaat hoef je nooit diep te vissen. Nu lijkt het tij echter te keren.

2020 lag al lang en breed in de prullenbak, maar ik heb het eruit gehaald. Ik voel me goed en ik heb er zin in. Aanschouw mij, in het oog van de storm. De mondkapjes en de Dood vliegen ons om de oren, kolkende armoede en ongelijkheid, de brandende planeet, de smeltende economie en de woedende massa. Aanschouw mij, met mijn blonde haar en zongekuste gelaat, mijn fitboy-gestel, zwaaiend met een vlag zonder kleur. Iedereen kijkt naar de woeste, allesvernietigende storm, het zuigende zwarte gat, maar voor mij is het wind mee en helling af. Ik zeil met de vlag van het universum, Roel. Spring op mijn vlot en hou me vast. Alles komt goed.

Het nieuwsbericht over het einde van Eigen Huis & Tuin sloot overigens af met een prachtige zin die ik je niet wil onthouden:

“In Eigen Huis & Tuin ging Gerard Joling een keertje klussen.”

Die zin liet mij niet onberoerd. Er was een video toegevoegd, maar wie zou die nog kijken na het lezen van die zin? In Eigen Huis & Tuin ging Gerard Joling een keertje klussen. Twee dagen al draag ik die zin bij me, als een glanzende knikker in mijn broekzak waar ik af en toe gelukzalig aan voel. In die zin dansen hagelwitte tanden tegen een zonnebankbruine achtergrond op de maat van hysterisch gelach.

We begeven ons in een vinexwijk in Nederland. De net geplaatste schutting op de achtergrond steekt wonderbaarlijk fel af tegen de onheilspellende Hollandse wolkenlucht. Rob steekt zijn spade bedachtzaam in de verse aarde. In het vooroverbuigen krult een ader in zijn nek dik op. Zijn eeltige vieze vingers wijzen naar de kleine plantjes dichtbij de spade.

‘Je moet bij deze delicate plantjes altijd oppassen, want ze zijn zo stuk. Vandaar dat ik de spade er voorzichtig eerst half insteek.’ 

‘Nou, ik heb liever dat je hem er meteen helemaal insteekt, lieverd,’ zegt Gerard, en hij gilt het uit. Hij struikelt haast over een verdwaalde biels in de tuin, terwijl zijn hoofd bijna tussen zijn schouders verdwijnt en zijn oogjes almaar kleiner worden. De camera gaat even terug naar Rob, die hoofdschuddend op zijn spade leunt. Dan weer naar Gerard. Hij giert. Ik hou ervan als hij giert. Niemand kan beter gieren dan Geer. Ik voel in mijn broekzak, naar de zin. Mijn mondhoeken krullen gelukzalig op.

“In Eigen Huis & Tuin ging Gerard Joling een keertje klussen.”

Ik bewaar hem nog een tijdje, Roel. Hou je taai.

Liefs,
Mick.