Ik heb geleefd #61: Nikita (33) liet 14 embryo's invriezen, maar zal nooit moeder worden: ze is ongeneeslijk ziek

Het ergst, schrijft Nikita Weijgers-Van Hasselt, was toch het moment dat haar haren uitvielen. ‘Ik had zo’n mooie lange bos met krullen. Ik voelde me echt mezelf niet meer: één borst, kaal en aangekomen door alle medicatie.’ Dat was in 2015. Nikita uit Rijsbergen zat toen middenin de chemo’s. Haar borst was afgezet omdat er twee tumoren in zaten. ‘Zo heftig op je 28ste.’

Nikita doet haar verhaal via de mail, omdat een interview aan de telefoon momenteel te vermoeiend voor haar is. Bovendien voelt schrijven vertrouwd: Ze heeft een column in het blad Mijn Geheim en op Facebook.

Nikita houdt weinig achter. Ze schrijft open over de veertien embryo’s die in Tilburg in de vriezer liggen, maar waar geen kinderen van zullen komen. Zij en haar partner Stefan wilden het zó graag, ouder worden. Omdat alle borstkankerbehandelingen tot onvruchtbaarheid konden leiden, zat er niets anders op dan embryo’s veilig te stellen.

Uitzaaiingen 

Dan vertelt ze over drie jaar later (2018), als ze eindelijk mag stoppen met hormoontherapie om ruimte te geven aan haar kinderwens. Hoe ze zich goed voelt, maar voor de zekerheid nog een scan laat doen. ‘De arts roept ons binnen en er zit een verpleegkundige bij. Ze draait er niet omheen en zegt gelijk dat zwanger worden helaas van de baan is. Er zijn veel uitzaaiingen te zien. In mijn botten. Dat wil zeggen heupen, sleutelbeen, ruggenwervel, ribben, borstbeen en stuitje. En ook in mijn lymfen en buik.’

Dat is het moment dat aan al haar dromen een eind komt, schrijft Nikita. Niet alleen zal ze geen kinderen op de wereld zetten, ze zal ook nooit meer beter worden. De bruiloft met Stefan staat gepland zes weken na dat afschuwelijke gesprek met de arts. ‘Het huwelijk wilde ik ook afblazen. Ik zou geen kinderen meer kunnen krijgen, wilde Stefan nog wel bij me blijven?’

Gelukkig wil Stefan niets liever dan haar als echtgenote en gaat de bruiloft door. Vriendinnen helpen bij de voorbereidingen. Nikita noemt het, terugkijkend, ‘de mooiste dag van mijn leven.’

Cocktails op Curaçao 

Er volgt meer moois. In januari 2019 gaat ze met Stefan en vier beste vrienden naar Curaçao. Zwemmen met dolfijnen stond al heel lang op haar bucketlist en daar gaat ze eindelijk het warme zeewater in. Weer een jaar later reageert ze op een oproep van Radio 538 om wensen in vervulling te laten gaan. Ze zou zo graag nog eens teruggaan naar de Antillen!

Live in de uitzending vertelt ze dat ze niet oud zal worden en dat haar moeder hetzelfde lot beschoren is. De borstkanker is genetisch. ‘Het is niet te bevatten en onbeschrijflijk om dit beiden in een gezin te hebben’, schrijft Nikita. ‘Mama vindt het veel erger voor mij dan voor zichzelf, omdat ik nog zo jong ben. Maar ik vind het ook heel erg voor mama. We delen het verdriet en herkennen veel van elkaar. Toch proberen we allebei positief te blijven en leuke dingen te doen.’

De mensen van Radio 538 zijn meteen om en gunnen Nikita die tropische trip. Het weerzien met Curaçao in januari van dit jaar is heerlijk, vertelt de Brabantse. Met Stefan drinkt ze cocktails op terrasjes en bezoekt ze met een huurauto alle mooie witte stranden. Helaas voelt ze zich een stuk minder fit dan tijdens de vorige reis. Waar ze vroeger met gemak 40 uur in de week bij supermarkt Dirk van den Broek werkte, kan ze nu bijna niets meer. 

Feestjes

Er zit niets anders op dan bij terugkomst terug naar het ziekenhuis te gaan. Er volgen nieuwe, grondige onderzoeken. Tussendoor probeert ze iets mee te pakken van het carnaval in Rijsbergen, het zijn juist de feestjes met vrienden die haar op de been houden. Maar steeds vaker vraagt ze zich af ‘ben ik hier volgend jaar nog bij?’ en denkt ze na over haar uitvaart. In haar column op Facebook schrijft Nikita die maand dat ze nerveus is voor de uitslag. ‘De leverwaardes zijn flink aan het stijgen. Misschien is het wel niks, maar ik ben erg bang.’ De opgelegde zelfquarantaine die snel volgt als gevolg van de coronapandemie, stemt haar ook niet vrolijker. Omdat ze niet meer naar buiten mag, is ze veel alleen.

De uitslag van alle onderzoeken volgt een week na ons mailinterview. Nikita stuurt een kort, verdrietig bericht via Messenger: ‘Hoi, ik heb helaas slechte uitslagen gehad. Er zijn veel uitzaaiingen bijgekomen en het zit ook in m’n lever.’ Ze moet weer aan de chemo. Ze schrijft dat ze via een techniek om de hoofdhuid te koelen (cool cap) hoopt te voorkomen dat ze opnieuw haar mooie bos met krullen verliest.

***

Wil jij ook jouw verhaal vertellen? Mail naar annemarie@persgroep.nl
Dit artikel verscheen eerder in het AD. 
Annemarie Haverkamp won met haar roman De achtste dag de Bronzen Uil 2019, de Vlaamse literatuurprijs voor het beste Nederlandstalige debuut van het afgelopen jaar.