Kardashians

Voor het slapengaan rookte ik een sigaret. De buurvrouw een paar appartementen verderop rookt alleen ’s avonds, vermoedelijk als haar man in bed ligt. De verhoudingen of leugens in hun huwelijk leken me zo zichtbaar te worden. Of wilde ze haar man niet lastigvallen met een slechte adem? Ook zeer begrijpelijk. Bovendien, is een huwelijk zonder geheimen wel een menselijke relatie te noemen?

Tijdens het roken keek ze op haar telefoon, maar daarbij begon ze ook fanatiek squats uit te voeren - het door de knieën gaan en naar achter buigen terwijl je blijft staan, om grotere billen te kweken. Het is geen nieuws dat dit het tijdperk van de Kardashians is. Ik geloof niet dat ik te seksistisch ben als ik zeg dat dit me een schone ontwikkeling lijkt. 

In het donker stond ik vol bewondering te kijken hoe dit tijdsbeeld gestalte kreeg. Ik rookte nog maar een sigaret. Aan de ene kant werd haar lichaam in de gewenste vorm gekneed, aan de andere kant maakte ze het al rokend naar believen zieker, ondertussen keek ze misschien naar de levens van anderen op haar telefoon. 

De buurvrouw combineerde op haar balkon het maakbaarheidsideaal van het lichaam met het geestelijke idee van 'de barbaar' van de Italiaanse schrijver Alessandro Barrico. Een 'barbaar' wil goddeloos surfen, om in de breedte, horizontaal, de diepte te bereiken. Je specialiseren en verticaal de diepte ingaan, zoals vroeger, zou stilstand betekenen. Kortom: blijven scrollen. 

Wie zijn lichaam niet verwaarloost deze dagen, zich verdiept in de ander en de vrijheid neemt om te roken, heeft de moed nog niet opgegeven en ziet alles nog als iets zeer tijdelijks. Het was een grote geruststelling. De buurvrouw bereidde zich alvast voor op de toekomst. Crisissen zijn niet de beste tijden voor hervorming. Dat komt later pas. Als er nog tijd voor is.