Gelukkig (Anne Giesen)

Terwijl de hele wereld ziek wordt, experimenteer ik met medicatie. Beter worden is al meer dan een jaar het eerste item op mijn to-do list. Dat het allemaal niet zo snel gaat als gehoopt, betekent niet dat ik moet stoppen met proberen. 

Het is een rare periode om klinisch ongelukkig te zijn. De hele wereld komt tot stilstand. Voor mij verandert er weinig. De inhoud van de angsten, misschien, maar niet hun aanwezigheid. Sterker nog: op sommige fronten wordt het makkelijker.

Een vriendin zegt op Skype: 'Ergens ben ik ook wel opgelucht'. Ze zegt het zacht, als een bekentenis. Maar wij knikken. We zijn allemaal binnenblijvers, houden van kleine gezelschappen en worden nerveus van Instagram-feeds vol festivalfoto's. Want ook al wilden we niet echt, toch voelt het soms als falen wanneer we weer een weekend niet hebben gedronken of gefeest. Nu missen we niets. Wij natuurlijke kluizenaars zijn voor het eerst de uitverkorenen. 

Voor een depressie geldt dezelfde dynamiek. Het ergste aan somber zijn is niet het somber zijn. Het is denken: wat had ik kunnen doen als ik vrolijk was geweest? Het is altijd dat wat je had moeten zijn dat pijn doet. Op dit moment, echter, lijkt ongelukkig zijn de enige optie. Dezelfde universiteit die aangaf niet te kunnen helpen bij paniekaanvallen, 'omdat het probleem niet studie-gerelateerd is', stuurt nu e-mails over seminars die je leren omgaan met je gedachten. Wanneer ik al bellend zeg: 'Soms wordt het allemaal te veel', knikken onbekenden me begrijpend toe. 

Daarmee wil ik niet zeggen dat ik een crisis wenste. Zoals zoveel mensen maak ik me zorgen om mijn opa, verlang ik naar vliegtickets en een lange omhelzing. Ik huiver bij het nieuws en denk aan mindervaliden die niet de zorg krijgen die ze verdienen. Ook ik begin mijn e-mails met: Ik hoop dat je in orde bent, en meen dat.

Maar een deel van mij blijft bang voor het moment dat dit over is en iedereen dat gaat vieren. Ik hoop dat tegen die tijd de medicijnen en therapie hun werk doen, zodat ik met recht kan zeggen: 'Ik ben blij dat alles goedgekomen is'. 

En ik hoop dat deze ruimte blijft, om af en toe niet oké te zijn. 

Anne Giesen (1998) studeert Algemene Cultuurwetenschappen aan de RU. In 2018 won ze de schrijfwedstrijd Write Now!. Nu leert ze als stagiaire bij Lebowski Publishers een andere zijde van het boekenvak kennen. Anne kan als geen ander verdwalen en is de trotse bezitter van een piepklein handschrift en eenentwintig goedgevulde notitieboekjes.

Illustratie: Maaike Rijntjes.