Ik heb geleefd #64: Na zijn hartinfarct kreeg Berend kanker: 'Nu gaat het eigenlijk heel goed'

Alles wat Berend van Hoorn nog weet van zijn hartinfarct, heeft hij van horen zeggen. Hoe hij op 21 mei 2017 even een wandelingetje ging maken in zijn woonplaats Alblasserdam. De avond ervoor was hij met zijn vrouw uit eten geweest. Na afloop waren ze naar huis gelopen. Nu wilde hij bij het restaurant de auto ophalen. Op de stoep maakte hij nog een praatje met een kennis. Een paar meter verderop zakte Berend zomaar in elkaar. 

De kennis hoorde zijn val en rende naar hem toe. Juist op dat moment reed een auto voorbij met een jonge vader erin. Die man was het speentje voor zijn peuter vergeten en moest daarom snel terug naar huis. Hij zag Berend op de stoep liggen, zette zonder pardon zijn wagen aan de kant en begon met reanimeren. 'Zonder die man had je mij nu niet aan de telefoon gehad', zegt Berend.

Hartinfarct, kantje boord

De ambulance was er vlot, die zondagochtend. In het ziekenhuis kreeg Berend direct een hartoperatie en hij werd een week in coma gehouden. In zijn geheugen zit nu een gat van drie weken. 'Zelfs het etentje kan ik me niet meer herinneren', vertelt hij. 'Heel gek.' Aan zijn ziekenhuisbed moesten ze hem vertellen wat er met hem was gebeurd. Hartinfarct, kantje boord. 'Ik heb een engeltje op mijn schouder gehad.' Berend grapt dat Petrus hem aan de hemelpoort heeft teruggestuurd. 'Het was mijn tijd nog niet.'

Zijn aardse redder bleek Justin te heten en wist dankzij een EHBO-cursus wat hij moest doen. Toen Berend weer op de been was, zocht hij de jonge vader op om hem te bedanken. 'Mijn dochter heeft ook meteen een reanimatiecursus gedaan.'

Revalideren

Het kostte Berend anderhalf jaar om te revalideren van de hartoperatie en van de ic-opname. In het begin was hij al trots als hij 300 meter gelopen had, inmiddels wandelt hij twee keer daags een uur. Als hij te lang wegblijft, belt hij altijd even zijn vrouw. Sinds zijn hartstilstand is ze ongerust als ze niks van hem hoort. 'Logisch. Zij heeft me zien liggen toen het net was gebeurd.'

Op het trottoir? Dat moet Berend even navragen, hij weet immers niets meer van het incident. De telefoon in huize Van Hoorn staat op de speaker en zijn vrouw vertelt dat ze hem pas in het ziekenhuis aantrof. 'Ik kreeg de politie aan de deur', vertelt ze. De agenten brachten haar naar hem toe. Eenmaal aan het bed riep ze tegen haar man: 'Hier blijven, hier blijven'. Berend heeft zelf alle vertrouwen in zijn hart. Ga maar na: met vijf bypasses is hij van binnen volledig gereviseerd. De dokter zei dat het bij ieder ander maar afwachten is hoe zo’n hart eruit ziet.

Beenmergkanker

Toch liet het lichaam van de nuchtere Zuid-Hollander hem opnieuw in de steek. Vorige zomer voelde hij zich niet goed en meldde hij zich bij de huisarts. Weinig later hoorde hij van een specialist dat hij beenmergkanker heeft. 'Dan gaat wel even het licht uit.' Beenmergkanker is ernstig. Geen Justin zal hem kunnen redden, een medische oplossing is er evenmin. Maar Berend is wel meteen aan de chemo gegaan; de kuren kunnen zijn leven verlengen. 'Vorig jaar ben ik daar flink ziek van geweest, nu gaat het eigenlijk heel goed.' Ook tijdens de coronadrukte in de ziekenhuizen gingen de behandelingen gewoon door. Elke vier weken krijgt hij een spuit. Zijn buurman zei hem laatst nog dat hij er zo goed uitzag. Hij had Berend al 'in een kruik op de kast zien staan'. Maar nu zei hij: 'Jij haalt de nieuwe aardappelen nog wel.'

Volop leven

Berend van Hoorn heeft geen bucketlist. Nooit gehad ook. Na zijn hartstilstand ging hij gewoon door met zijn oude leventje: wandelen, fietsen, tijd doorbrengen met zijn gezin ('ik ben wel gestopt met roken'). De jaren als pensionado noemt hij zijn mooiste tot nu toe. Hij werkte ruim 41 jaar bij Eneco in Rotterdam, sinds zijn afscheidsreceptie heeft hij elke dag vakantie. Vroeger trok hij met zijn vrouw door Europa, maar die behoefte hebben ze niet meer. 'Nederland is ook hartstikke mooi. We hebben een B&B-adresje waar we vaak komen in Wezep. Zitten we in een prachtige verbouwde boerderij.'

Hij hoopt nog een paar jaartjes mee te kunnen. Je hoort weleens dat mensen op leeftijd niet meer gereanimeerd willen worden. Nou, Berend wel, hoor. Zelfs al heeft hij ongeneeslijke kanker. 'Ik geef mijn leven een acht. Een dikke.'

***

Wil jij ook jouw verhaal vertellen? Mail naar annemarie@persgroep.nl
Dit artikel verscheen eerder in het AD. 
Annemarie Haverkamp won met haar roman De achtste dag de Bronzen Uil 2019, de Vlaamse literatuurprijs voor het beste Nederlandstalige debuut van het afgelopen jaar.