Toekomst

Gepubliceerd op 3 juni, 2020 om 00:00, aangepast op 4 juni, 2020 om 00:00

Ik schrijf u vanaf een bankje op het kerkhof in Zundert. Niet omdat ik weinig vertrouwen in het leven heb en een blik op de toekomst wil werpen, maar omdat ‘s avonds hier de zon het langste schijnt. Het vertrouwen in de toekomst is juist groter dan voorheen. De terrassen zijn weer open en ook op straat wordt gewerkt aan wat komen gaat. Op het terras kun je een nieuwe relatie aanknopen, op straat kun je gerechtigheid zoeken. Wat uiteindelijk vergelijkbaar is.

Het morele gelijk weegt voor velen zwaarder dan de volksgezondheid. Een gezonde ontwikkeling voor jonge mensen die hun leven de afgelopen maanden veelal opofferden en hun toekomst uitstelden uit solidariteit.

Maar de solidariteit van de een verwordt voor de ander tot stok om mee te slaan. Eén ding is duidelijk: de revolutie dient zich altijd aan als chaos en lijkt haast niet zonder geweld te kunnen komen, althans aan de andere kant van de oceaan. Maar ook in Zundert zijn er nog sporen van een oude revolutie te vinden. Naast me, op dit kerkhof, liggen gesneuvelde Engelse RAF-soldaten.

Zo nu en dan komt er iemand op een elektrische fiets voorbij, met een half oog wordt er over de graven heen gekeken. Dan stopt er een man een eindje verderop. Misschien fietst hij elke avond een stukje tegen de sleur van de lockdown, misschien fietst hij om veel meer heen.
Hij zegt: ‘Ben je aan het rusten?’
Ik versta zijn accent niet goed en roep voor de zekerheid: ‘Wat zegt u?’
‘Ben je aan het rusten!’
Zonder nadenken zeg ik: ‘Een beetje.’

Emil Cioran schreef dat hij weleens urenlang languit en al rokend op plattelandskerkhoven ging liggen tussen twee graven. Hij keek erop terug als de meeste actieve periode uit zijn leven. Ik rook al wel, maar liggen heb ik nog niet gedaan. De meest actieve periode uit mijn leven moet nog aanbreken.

De man fietst weg en ik troost me met de gedachte dat levenslust moet toenemen naarmate je ouder wordt, om tot de onvermijdelijke conclusie te komen dat de enige toekomst die zonder jezelf is. Buiten dit kerkhof is alles mogelijk. Maar in Zundert is alles ver weg.