Voorpublicatie 'Te dom voor de duivel' (inclusief een sfeervolle playlist)

De playlist vind je hier (meezingen mag). 

22

’s Nachts komen de ratten uit de riolen gekropen en dan troepen ze samen in café Scheldelicht op de hoek. Geen van de ratten is groter, kleiner, meer of minder waard dan de andere, en allemaal komen ze hier na hun werk feesten en zuipen tot ze er letterlijk bij neervallen. Er zijn pooiers en hoeren, zeelui, nachtbrakers, gangsters en alles daartussenin. Het was daar dat Anna Wilma ontmoette. Toen ze nog maar een week op de Koolkaai werkte en op een avond rond middernacht de stem van Tante Leen uit de kroeg hoorde komen, twijfelde ze geen seconde voordat ze naar binnen liep. Het was er zo druk dat ze zich een weg naar de bar moest wringen. En daar, achter die bar, stond een enorme vrouw biertjes te tappen en ondertussen luidkeels met Tante Leen mee te zingen.

    Ik gun je heus je borreltje wel
    Maar je moet niet overdrijven!
    Want steeds als ik naar huis toe wil
    Moet jij nog even blijven!

Iedereen zong mee, zelfs zij die de tekst helemaal niet kenden. De raar uitgedoste barvrouw zweepte iedereen zodanig op dat ze niet anders konden dan meedoen. Anna wist een plaatsje aan de bar te bemachtigen en keek geamuseerd naar de aanwezigen die allemaal dronken waren, of minstens onderweg.
     ‘Wat mag het zijn, schoonheid?’ riep de vrouw vrolijk boven 188 de muziek uit. Haar stem was wel erg diep. Omdat het redelijk donker was – buiten een paar wandlampjes en het licht dat op een draaiende spiegelbal gericht stond en die de vloer, de muren, het plafond en alle gezichten met witte stippen bestrooide – duurde het even voordat Anna doorhad dat de vrouw een man in vrouwenkleren was.
    ‘Campari-orange!’ riep ze terug.
    ‘Jij bent die nieuwe, hè!’
    Schichtig keek Anna om zich heen om te zien of iemand het gehoord had, maar geen ziel die haar extra aandacht schonk. Allemaal bleven ze druk bezig met dansen, zuipen en zoenen. De vrouw schaterlachte.
    ‘Kijk jou nou eens verlegen doen! Ik ben Wilma, en jij?’
    ‘Anna.’
    ‘Zal ik speciaal voor jou een plaatje opleggen? Zeg maar wat je horen wil.’ Daar hoefde Anna geen twee keer over na te denken.
    ‘Alles van Tante Leen.’
    ‘Mevrouw heeft smaak!’ Wilma zette een plaatje op. ‘Laat maar eens horen wat je in huis hebt,’ zei ze. Het was lang geleden dat Anna gezongen had, die liefde was gaandeweg uitgedoofd nadat ze Le Piano achter zich had gelaten.
    ‘Komt er nog wat van of durf je niet?’
    ‘Vooruit dan, maar alleen als jij meedoet,’ zei Anna. En daar gingen ze.

    Diep in mijn hart kan ik niet boos zijn op jou
    Blijf ik je toch altijd trouw
    Dat mag je heus wel weten…

Ze zongen alle liedjes van Tante Leen die Wilma in huis had. En toen die liedjes op waren, zongen ze die van andere zangers en zangeressen. Toen de laatste klant de deur achter zich dichttrok en de mussen in de bomen begonnen te kwetteren, zaten de twee nog steeds aan de bar. En of het aan de drank lag of aan het feit dat Wilma ook uit Amsterdam kwam, wist Anna niet meer, maar tegen de tijd dat ze ging slapen, had ze haar hele verhaal aan Wilma verteld. Alles. Aan een wildvreemde. Wilma had geduldig geluisterd en getroost en hun glazen bijgevuld. Voor het eerst in haar leven had Anna het gevoel iemand te kunnen vertrouwen. Toen ze was uitgepraat, pakte Wilma haar stevig vast en wiegde haar terwijl Anna op haar brede schouders huilde tot haar tranen op waren.
    ‘Weet je wat jij moet doen?’ vroeg Wilma. Anna schudde haar hoofd. ‘Jij moet wat meer lachen, je doet alsof je leven al voorbij is. Kijk naar mij. Ik heb het ook lang niet altijd gemakkelijk. Maar hier, in mijn eigen kroeg, kan het me geen haar op mijn reet schelen wat ze van me denken. Ik heb mijn zaak en die draait prima.’
    Anna keek haar aan.
    ‘Je zult het inderdaad niet gemakkelijk hebben gehad. Mensen kunnen zo hard zijn.’
    ‘Mensen zijn vooral bang, schat, meer hoef je er niet achter te zoeken.’
    Vanaf dat moment heeft Anna een vriendin.

Kun je geen genoeg krijgen van de smartlappen? Nikkie van Lierop nam er zelf een op bij Rabbit Field-studio, samen met multi-talent Stef Kamill Carlens. Het lied wordt binnenkort gelanceerd.

Meer over Te dom voor de duivel lees je hier.