Regenpijp

Via de regenpijp vluchtte de Hongaarse politicus en het Europarlementslid Jozsef Szajer van een seksfeest in Brussel, alsof hij een inbreker uit een tekenfilm was. Met bebloede handen werd hij aangehouden. Opmerkelijk was dat hij van een homofeest probeerde te ontsnappen en Szajer lid was van de partij van premier Viktor Orban, die homorechten en dergelijke wil verbieden.

Is het niet heerlijk om de ander in de val te zien lopen? Aan de regenpijp te zien bungelen? Aan de andere kant; handelde hij jaren uit angst? Werd hij gekweld door zelfhaat? Medelijden en leedvermaak wisselen zich soms zeer natuurlijk af. Ik ben benieuwd hoe het met mevrouw Szajer is. Want die is er ook nog. Ze zal hem in Hongarije opwachten en zeggen: ‘Dit verklaart een hoop, Jozsef’? Zijn toekomst lijkt me voorlopig geslonken tot een erwt. Slechts in een hutje in de bossen zal het rustig zijn.

Macht, moraal en onderdrukte seksualiteit zijn een bekende doch gevaarlijke combinatie. Zie de kerk. Een monnik zei me eens: ‘Wantrouw alle vromen.’ Vorig jaar was ik in Ottawa, Canada. Ik verbleef er in een huis vol gepensioneerde priesters. Er verbleven ook andere gasten, waaronder een advocate die in dienst van het Vaticaan was. Ze was Duits en goedlachs. Ik stelde de retorische vraag of ze veel zaken had deze dagen. ‘Drukker ben ik nog nooit geweest,’ zei ze lachend. Ik vroeg waarom zij dan nog advocaat voor het Vaticaan wilde zijn. ‘In mijn werk heb je alleen wat aan bewijs. En dat is vaak moeilijk te vinden. Zowel voor het misbruik als voor God,’ lachte ze.

‘Geloof je nog wel in God?’

‘Dat heb ik nooit gedaan.’

Dat was een opluchting. We spraken verder over het misbruik en ze zei: ‘De onderdrukking van een mens die weet wat vrijheid betekent, is het meest zinloze wat er bestaat.’  

Dat geldt voor Szajer en alle inwoners van Hongarije onder Orban.