Zoeken
Soep
Op zaterdag 26 april 1986, ergens rond het middaguur, zat ik voor onze Commodore 64 en speelde Pong. 

Soep

Gepubliceerd op 14 april, 2016 om 00:00, aangepast op 31 januari, 2017 om 00:00

Mijn moeder stond in de keuken en rolde gehaktballetjes. Zij was een vrouw die ervan uitging dat er geen probleem bestond dat niet kon worden opgelost met een deugdelijke pot tomatensoep. Op de radio had iemand het over een Russische stad met een vrijwel onuitspreekbare naam. Mijn moeder vroeg of ik mee wilde rollen, maar hiermee was ik al op mijn tiende radicaal gestopt.

Tot dan was 1986 een jaar als een ander geweest. Nu ja. Het was Het Jaar van de Vrede. Flevoland was een provincie geworden. De Space Shuttle was geëxplodeerd. Olof Palme was vermoord. Meryl Streep was Out of Africa. De eerste draagmoeder had haar baby gebaard. Ze heette Melissa.

Ik was veertien, en weldra zou 1986 uitzonderlijk worden. Op het WK in Mexico klopten de Belgen de Russen, die onverslaanbaar werden geacht. En niet veel later zoende ik voor het eerst, in de disco van Center Parcs De Kempervennen met een Engels meisje uit Brighton. Sarah. Op de dag van vertrek stond ik voor de deur van haar bungalow met een geweldig idee: laat ons brieven schrijven. Ze keek me aan met een blik die voor de rest van mijn leven het woord meewarig zou definiëren. Ze gaf haar adres. Ik schreef drie brieven.

Dertig jaar later loop ik naar boven, en open mijn archief; drie planken in de kledingkast van mijn vrouw, die mijn jeugd bewaren. Ik vind het beduimelde briefje van Sarah. Ze zit op Facebook. Ze is dik geworden. ík ben de afgelopen tijd alleen maar gewicht verloren. Soms kijk ik in de spiegel en zie mezelf nauwelijks staan. Ik heb een running joke met een vriend die net als ik al jaren probeert te stoppen met roken. We gaan up, we gaan down. Wanneer we down gaan, en we de pijnlijke verkleving van onze longvliezen voelen, maken we grappen.

Ik heb weer kanker.

Echt?

Ja. Benieuwd hoe lang het dit keer zal duren.

Ach, als je wat mindert, en gaat hardlopen.

Ik google. De symptomen van schildklierkanker zijn:
• zwelling in de hals die meebeweegt met slikken
• onverklaarbare heesheid
• een verdikking of knobbel in de schildklier
• benauwdheid door vernauwing van de luchtwegen
• keelpijn, darmproblemen, pijn op de borst, nek- en hoofdpijn.

Ik heb alles, behalve de zwelling. Maar die is optioneel. Ik kijk in de spiegel. Plots ben ik bang dat die Russen de Belgen dertig jaar later alsnog terug gaan pakken. En ik denk aan die dag, en mijn moeder die de gehaktballetjes in de pot gooit, haar blik in mijn rug terwijl de stem op de achtergrond het over radioactieve straling heeft. Ik draai me om, en kijk de vrouw aan die stug door rookte terwijl ik in haar buik spartelde. 

‘Mama, wat is dat eigenlijk, radioactieve straling?’

Ze zucht, en zegt: ‘Ach, jongen, wat er ook gebeurt: de soep zal er niet minder lekker om smaken.’

 

Deze week draagt Ivo Victoria elke nacht een verhaal voor op basis van de actualiteit, bij Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1. Afgelopen nacht: Belgen die ten tijde van de Tsjernobyl-ramp van 1986 jonger dan vijftien waren, hebben een verhoogde kans op schildklierkanker.

Auteurs
Auteur: Ivo Victoria

Ivo Victoria (Antwerpen, 1971) publiceerde vijf romans, waarvan meest recent Alles is OKÉ. Daarnaast schrijft hij columns en verhalen voor diverse tijdschriften en kranten.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: