Moedervlekken dagboek (1)

Zodra de auteur ophoudt met schrijven of met research voor het schrijven en zichtbaar meedraait met die fabriek beseft hij weer dat hij een fabrieksarbeider is. Misschien minder dan dat, hij is de schroef die wordt aangedraaid, al kan hij zich soms nog wel verzetten tegen dat aandraaien.
Ruwweg zijn er drie mogelijkheden inzake interviews ten behoeve van de promotie van een boek.
De journalist heeft het niet gelezen, maar hij probeert dat te verhullen door over actuele kwesties te spreken waarvan hij vermoedt dat die met het boek te maken hebben.
De journalist zegt: ‘Ik ben maar tot bladzijde vijftig gekomen. Prachtig, maar ik moet het nog uitlezen, mijn vrouw is aan het bevallen.’ Dat is eerlijk.
Of de journalist heeft het boek daadwerkelijk gelezen. Toch een klein wonder.
Het eerste interview over deze roman vond plaats op het terras van hotel Baur au Lac in Zürich. Het was een broeierige lentedag. Het interview werd afgenomen door Mark Schaevers, een vriend, dus noodgedwongen speelden we een toneelstukje. Dat hoeft de kwaliteit van het interview niet te beïnvloeden. ‘Wat is je eerste herinnering?’ vroeg hij. ‘Je hebt het onlangs opgeschreven in een stuk dat in De Groene stond.’
Ik pijnigde mijn geheugen, maar ik wist het niet meer. De opvatting dat de werkelijkheid ook maar fictie is, is niet de mijne, maar voor de romanschrijver voelt het eigen verleden soms angstaanjagend aan als fictie. En ik wist even niet meer wat ik verzonnen had.

Op 6 mei verschijnt de nieuwe roman van Arnon Grunberg: Moedervlekken. Voor Nooit Meer Slapen (VPRO radio 1) houdt hij de hele week een dagboek bij. Vannacht was aflevering 1.