Moedervlekken dagboek (5)

Nee, Brands met Boeken en Buitenhof zijn doorgaans aangename ervaringen, maar zodra andere gasten moeten aanschuiven begint de ellende. Tafelgesprekken zouden verboden moeten worden, althans op televisie.
Ik herinner me een optreden in 2001 bij Barend & Van Dorp toen ik uit beleefdheid over televisieseries en liedjes begon te spreken die ik nog nooit had gezien en gehoord. Beleefdheid is soms nauwelijks te onderscheiden van een paniekaanval.
Op donderdagavond zou ik naar Pauw gaan. De Wereld Draait Door mocht ik overslaan; ik had ooit gezegd dat ik met Matthijs van Nieuwkerk wel naar een naaktstrand wilde in ruil voor mijn aanwezigheid in zijn show, maar van een naaktstrand met Van Nieuwkerk is het nog niet gekomen.
Eerder deze week zei ik tegen mijn uitgever: ‘Ieder serieus mens denkt weleens over zelfmoord na.’ Waarop hij had geantwoord: ‘Je mag doen wat je wilt, maar doe het na Pauw, anders breng je de campagne in gevaar.’
Na Pauw begon de vrijheid, zoveel was duidelijk.
Er zaten mensen aan tafel die ik niet kende. Op Ali B na, daarom concentreerde ik me op hem.
Na afloop was er drank en bittergarnituur, wat doorgaans veel goedmaakt.
Jeroen Pauw stond als een verloren vogeltje tegen de muur gedrukt. Ik begreep dat dit voor niemand makkelijk was.
Misschien was het een poging mijn eigen leven zin te geven, maar ik dacht: laat ik me de komende jaren maar over Jeroen Pauw ontfermen.